چرا می گویند به تکرار پذیری سود شرکت ها دقت کنید!؟

70% حاشیه سود ناخالص=(10000) درآمد/ (7000) سودناخالص

اگر ما از درآمد کل شرکت مبلغی را که تحت عنوان بهای تمام شده کالای فروش رفته گزارش شده کسر کنیم ، سود ناخالص شرکت را به دست می آوریم. برای مثال ‌درآمد 10 میلیون دلار منهای هزینه کالاها 3 میلیون دلار مساوی با سود ناخالص 7 میلیون دلار می شود.

سود ناخالص آن مقدار پولی است که شرکت از در آمد کل پس از کسر هزینه مواد اولیه و نیروی کار که برای ساخت کالا مورد استفاد ه قرار گرفته است، به دست می آورد. سود ناخالص اقلامی مانند هزینه اداری و فروش، استهلاک و هزینه بهره را شامل نمی شود.

سود ناخالص به تنهایی چیز کمی به ما می گوید اما، ما می توانیم آن را برای محاسبه حاشیه سود ناخالص به کار ببریم که این عدد می تواند چیزهای زیادی درباره وضعیت اقتصادی شرکت به ما بگوید. فرمول محاسبه حاشیه سود ناخالص عبارت است از:

حاشیه سود ناخالص= درآمد کل / سود ناخالص

چشم انداز وارن بافت این بود که دنبال شرکت هایی باشد که نوعی از مزیت رقابتی پایدار را دارا باشند، شرکت هایی که او در بلند مدت بتواند از آن ها بهره مند شود. چیزی که او متوجه شد این بود که شرکت هایی که وضعیت اقتصادی خوبی در بلند مدت دارند پیوسته حاشیه سود بالاتری نسبت به شرکت های فاقد این خصوصیت دارند. بگذارید به شما نشان بدهم: حاشیه سود ناخالص شرکت هایی که وارن بافت تاکنون به عنوان شرکت های دارای مزیت رقابتی پایدار شناسایی کرده است شامل : کوکا کولا که به طور پیوسته حاشیه سود ناخالص 60% یا بهتر را نشان می دهد، شرکت خدمات مالی و رتبه بندی اعتباری مودیز 73%، راه آهن بارلینگتون 61% و ویلگی 51% .

در مقابل این شرکت های عالی ، شرکت های زیادی با عملکرد اقتصادی ضعیف در بلند مدت می شناسیم مثل شرکت در آستانه ورشکستگی یوناتید ایرلاین که حاشیه سود ناخالص 14% را نشان می دهد، اتومبیل سازی مشکل دار جنرال موتور با عملکرد ضعیف 21%، شرکت یو اِس استیل که زمانی دچار مشکل بود (و نه الان که سودآور است) با حاشیه سود نه چندان خوب 17% و گود یِر تایر  که در هر شرایطی ادامه فعالیت می دهد اما در شرایط بد اقتصادی گرفتار شده است در حد نه چندان گیرای 20%.

در جهان تکنولو‍ژی – که وارن به خاطر عدم آشنایی از آن دوری می کند – مایکرو سافت حاشیه سود پایدار 79% را نشان می دهد، در حالی که اَپل به 33% می رسد. این درصد ها دلالت بر این دارد که مایکروسافت با فروش سیستم عامل و نرم افزار شرایط اقتصادی بهتری در مقایسه با اپل در فروش سخت افزار و خدمات، ایجاد کرده است.

چیزی که حاشیه سود ناخالص بالا را ایجاد کرده مزیت رقابتی پایدار شرکت است که به آن ها اجازه می دهد محصولات و خدماتی را که ارائه می کنند به میزان قابل توجهی بالاتر از بهای تمام شده خودشان قیمت گذاری کنند. شرکت ها بدون مزیت رقابتی مجبورند به وسیله کاهش قیمت محصولات و خدماتشان به رقابت بپردازند. این کاهش البته حاشیه سود و سودآوری آن ها را پایین می آورد.

به عنوان یک قاعده کلی (استثناهایی هم وجود دارد) شرکت هایی با حاشیه سود ناخالص 40% یا بالاتر می توانند شرکت هایی با مزیت رقابتی پایدار باشند. شرکت هایی با حاشیه سود ناخالص زیر 40% شرکت هایی در صنایعی با رقابت بالا هستند، جایی که رقابت می تواند روی هم رفته به حاشیه سود آسیب برساند.(در اینجا نیز استثناهایی وجود دارد). هر حاشیه سود ناخالص 20% و کمتر معمولاً شاخص خوبی برای صنایع با رقابت شدید است جایی که هیچ شرکتی نمی تواند نسبت به سایر رقبا مزیت رقابتی پایدار ایجاد کند و یک شرکت در صنایع با رقابت شدید ، بدون نوعی از مزیت رقابت پایدار که بتواند آن را نسبت به سایر رقبا برتری دهد، نمی تواند در بلند مدت ما را ثروتمند کند.

اگرچه محک حاشیه سود ناخالص تضمین موفقیت نیست، یکی از اولین معیارهای برخوردار بودن شرکت مورد نظر از نوعی مزیت رقابتی پایدار است. وارن قویاً روی کلمه "پایدار" تاکید دارد و برای این که اطمینان خاطر حاصل کنیم ما باید حاشیه سود ناخالص سالیانه برای ده سال اخیر دنبال کنیم تا مطمئن شویم" ثبات و پایداری" در آن وجود دارد. وارن می داند که وقتی ما دنبال شرکتهایی با مزیت رقابتی پایدار هستیم "پایداری" مهمترین عامل است .

حال راه هایی وجود دارد که یک شرکت با حاشیه سود ناخالص بالا از مسیرش منحرف شود و مزیت رقابتی پایدار خود را از دست بدهد. یکی از آن ها هزینه بالای تحقیقات است، دیگری هزینه های بالای عمومی، اداری و فروش است و سومی هزینه بالای بهره برای بدهی هاست. هر کدام از این سه نوع هزینه می تواند شرایط اقتصادی بلند مدت شرکت ها را به نابودی بکشاند. این ها هزینه های عملیاتی نامیده می شوند و می توانند هر شرکتی را برای مدت طولانی آزار دهد.

کتاب وارن بافت و تفسیر صورت های مالی را از ما بخواهید..       88556500 و 86071231