چند صباحی است که بانک ها در رسانه ها خبر ساز شده اند و همه مشکلات اقتصادی از جمله رکود را برگردن بانک ها انداخته ایم، که اگر بانک ها بنگاه های خود را واگذار نمایند و نقدینگی خود را افزایش دهند ،تولید رونق خواهد گرفت و اقتصاد از رکود خارج خواهد شد.اما آیا در واقع این امر به واقعیت می پیوندد ؟ آیا در عمل قابل اجرا می باشد؟و یا این نظریه نیز همانند نقص های قبلی در دولت های بعد گفته خواهد شد.
داوود محمدی ، کارشناس بازار سرمایه در خصوص بحث خروج بانک ها از بنگاه داری و تئوری آن به خبرنگار بورس24 گفت: باید براساس تحقیقات و تجربیات گذشته پیش برویم ، کشورداری جای خطا و آزمایش نیست ، باید بررسی کرد دیگران چه کار کرده اند ، آیا جواب داده یا با شکست مواجه خواهد شد. آیا بانک ها در عرض یک یا 2سال اقدام به سرمایه گذاری نموده اند ،که بتوانند در عرض 3 سال زیر مجموعه های خود را به فروش برسانند، آن هم به کدام بخش خصوصی ؟
به گفته وی، ما در حال حاضر در امر خصوصی سازی با مشکل مواجه هستیم و درست اجرا نکرده ایم ، مخابرات را به کدام بخش خصوصی فروختیم ، آیا در حال حاضر با این وضعیت بخش خصوصی حاضر به سرمایه گذاری می باشد و یا قدرت خرید این بنگاه ها را دارد.
محمدی ادامه داد: واقعیت این است که ارزش بنگاه های زیر مجموعه بانک ها چه رقمی خواهد شد . بازار سرمایه درحال حاضر دچار رکود و کمبود نقدینگی است و با حمایت بانک ها شاخص در طی 6 ماه باز هم25000 واحد افت کرده ، همین چند هفته پیش با بانک ها جلسه می گذاریم و به آن ها دستور می دهیم که از بازار حمایت کنند و نقدینگی لازم را تزریق کنند و سهام بخرند.
وی با اشاره به پیشینه بنگاه داری بانک ها اذعان داشت: در حال حاضر از سرمایه گذاری بانک ها انتقاد می شود و حرف از تحقیق و تفحص از بانک ها مطرح است ، آیا بانک ها از سه سال پیش شروع به بنگاه داری کرده اند ، یا که این امر از سال های 67 و68 آغاز شده ، در گذشته با فضای دیگری مواجه بودیم و هم اکنون فضا تغییر یافته است و بسیاری از شرکت های متعلق به بانک ها بابت رد دیون به آن ها داده شده است و با توجه به این که پس از جنگ تحمیلی اوضاع طوری بود که اگر بانکها در اقتصاد سرمایه گذاری نمی کردند ، بخش خصوصی بودجه و تخصص لازم را نداشت و با توجه به تورم سال های قبل اگر بانک ها سرمایه گذاری نمی کردند با ریسک شدید و با بحران مالی مواجه می شدند ، به طوری که با کاهش اطمینان در توانایی بانک ها برای مدیریت دارائی ها و بدهی هایشان همراه می شد.
این کارشناس بازار سرمایه افزود: بانک ها در تولید ، صنعت ،کشاورزی ،نفت ،گاز ،پتروشمی ،سیمان،معدن ،فولاد،ساختمان ،الکترونیک وغیره سرمایه گذاری کرده اند و به نوعی مولد بوده اند ، به طور مثال شرکت هلدینگ توسعه معادن و صنایع معدنی خاورمیانه (میدکو)از زیر مجموعه های بانک پاسارگاد که دارای ارزش بازار 77.860 میلیارد ریال است و سرمایه گذاری امید از زیر مجموعه های بانک سپه که ارزش بازار آن در حدود 76.893 میلیارد ریال می باشد ، آیا واقعا بخش خصوصی توان سرمایه گذاری در این اندازه را دارد ، آیا این تئوری و با این شدت قابل اجرا می باشد ؟
اما راهکاری برای مشکلات ...
محمدی کاهش نرخ سود بانکی را یکی از راهکار های مشکل نقدینگی دانست و افزود: سود سپرده بانک ها که توسط بانک مرکزی به 22 درصد افزایش یافته باید تا سقف 17 درصد کاهش یابد ، چرا که با نرخ فعلی سود، مردم نیازی به کار کردن و تولید و فعالیت نمی بینند و به طور کلی باید گفت با جمع کردن پول در بانک ها نقدینگی مهار نخواهد شد و اگر مهار شود رکودی ایجاد می شود که رهایی از آن ممکن نیست .باید بازارسرمایه که به بازار تولید و تامین مالی متصل است در جهت مهار نقدینگی استفاده کنیم و با فرهنگ سازی و آموزش و هدایت آحاد مردم به طرف این بازار، تلاش لازم در جهت عرضه سهام زیر مجموعه بانک ها حتی به طور اقساطی، هم نقدینگی بانک ها را تامین نمائیم و هم نقدینگی جامعه و به تبع آن تورم را مهار نمائیم.
به گفته وی، بانک ها می توانند با انتشار حق تقدم به عموم(حتی بانک های دولتی )بعد از فرهنگ سازی در جهت افزایش سرمایه اقدام نمایند. وصول مطالبات معوق بانک ها از بدهکاران نظام بانکی ،که این امر اهمیت زیادی در تامین منابع بانکی دارد که نزدیک به 15 درصد کل تسهیلات نظام بانکی دراین سرفصل مطالبات معوق قرار دارد که در حال حاضرشبیه یک نزاع سیاسی می باشد.
وی اضافه کرد: جدا سازی فعالان واقعی اقتصادی از فعالان صوری (رانت بگیران)در سیستم بانکی ،چرا که شفاقیت در عملکرد فعالان اقتصادی در بخش پولی موجب رقابت سالم بین فعالان دیگر بخش های اقتصادی می گردد و تولید مورد حمایت واقعی قرار می گیرد و کاهش احتمال معوق شدن تسهیلات خواهد شد. تلاش در جهت رونق بازارسرمایه همراه با کارایی و شفافیت لازم که همان بازار تولید و محلی در جهت تامین مالی شرکت ها و صنایع مختلف و راهی در جهت کاهش بنگاه داری بانک ها خواهد بود ،به طوری که در کشور آمریکا 57 درصد از مردم سهامدار می باشند و پس اندازهای عموم مردم به این بازار هدایت می شوند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.