عصر ایران: یولیا لیب، عکاس آلمانی به تازگی عکس هایی از سفرش به کره شمالی را در کتابی منتشر کرده است. او در گفت و گو با دویچه وله می گوید در پایتخت کره شمالی نه تابلوی تبلیغات دیده می شود و نه رستوران های زنجیره ای.
پلیس راهنمایی و رانندگی؟
یولیا لیب میگوید ماموران پلیسی چون این زن بخشی از منظره شهر پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی هستند. بعضی از آنها هیچ کاری برای انجام دادن ندارند، نمی توان فهمید وظیفه اصلی آنها چیست.
یولیا لیب در کتابش با اشاره به انزوای جهانی کره شمالی میگوید که شهروند غربی نمیتواند زندگی در کره شمالی را تصور کند: «زندگی در این کشور در کپسولی است که از زمان جدا شده و در جهانی است موازی جهان ما.» او این سوال را مطرح می کند که یک کشور تا به کی میتواند خود را در انزوا نگاه دارد و آن را تحمل کند؟
انسان به عنوان کوچک ترین عنصر یک تصویر
طراحی توده ها: در جامعه کره شمالی فردیت هیچ اهمیتی ندارد و تنها جمع مهم است. یولیا لیب می گوید: «در اینجا وجود فرد تنها در ارتباط با جمع امکان پذیر است.» بی سبب نیست که در جشنواره معروف و بزرگی چون آریرانگ (Arirang) توده های عظیم مردم با همکاری هم تصویرهای عظیم نمادینی بوجود می آورند.
پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی، در بیشتر عکس های خانم یولیا لیب خالی است. در میدان های عظیم و خیابان های وسیع پیونگ یانگ اثری از انسان نیست. این عکاس آلمانی می گوید: «به نظر میرسد که پیونگ یانگ یکی از آخرین پایتخت های جهان است که از جهانی شدن تاثیر نگرفته. در این شهر نه تابلوی تبلیغات دیده می شود، نه رستوران های زنجیره ای و شمار خودروها نیز بسیار معدود است.»
یولیا لیب میگوید: «تقریبا همه شهرهای کره شمالی در جنگ ویران شدند و بازسازی آنها وظیفهای ملی تلقی شد. مبنای معماری شهرها و بخصوص پیونگ یانگ، پایتخت کره شمالی به عنوان الگوی این کشور عظمت و قرینهسازی بود. در حال حاضر تصویر شهرها انسان را به یاد فیلمهای علمی – تخیلی میاندازد.»
ژست جلوی دوربین
این عکس در شهر کزونگ گرفته شده است. یولیا لیب می گوید: «در کره شمالی دیدن افرادی که با هم صحبت کنند بسیار نادر است، اما این عکاس به محض گرفتن عکس از عروس و داماد به طرف من آمد و سر صحبت را باز کرد. شاید به خاطر دوربین پیشرفته ای بود که من به همراه داشتم و او اطلاعاتی در باره آن می خواست.»
شدیدترین کنترل مرزی در جهان
تصویر مرزی که بیشترین کنترل را در سراسر جهان دارد. نیمی از اتاقک های کنترل آبی رنگ در خاک کره شمالی و نیم دیگر در خاک کره جنوبی قرار داد. در درون این اتاقک ها دری به سوی کره شمالی و دری دیگر به سوی کره جنوبی باز می شوند. میزی نیز هست که ماموران دو کشور به هنگام مذاکره بدون آن که به خاک کشور دیگر وارد شوند روی صندلی های طرف خود می نشینند و مذاکره آغاز می شود.
یولیا لیب میگوید: «ژنرال هوانگ بیشتر اوقات به تنهایی در منطقه مرزی ماموریت خود در کوهستان است. او از دیدن ما خوشحال شد و به ما تبریک گفت که جرئت کرده ایم از "خطرناک ترین مرز جهان" دیدن کنیم. آتش بس میان دوکشور کره شمالی و جنوبی در سال ۱۹۵۳ برقرار شد و تاکنون ادامه دارد. دو کشور رسما در حالت جنگ با یکدیگر هستند و از آن زمان تاکنون قرارداد صلحی میان دوکشور امضا نشده است.»
یادبودی عظیم
یادبودی عظیم از تاسیس حزب کار. داس و چکشی عظیم نشان از حکومت کارگران و دهقانان را به یاد همگان میآورند و قلممو نماد روشنفکران جامعه است. حلقه سنگ در زیر نمادها نیز نشاندهنده وحدت رهبر، مردم و حزب است.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.