دنیای اقتصاد / این روزها اگر نگاهی به آگهی‌های فروش خودرو انداخته باشید، متوجه تبلیغات خودروهایی می‌شوید که اگرچه نام کشورهای طراح آنها ذکر شده است، اما عرضه‌کنندگان خودروهای موردنظر (خودروسازان و واردکنندگان)، از اعلام نام شرکت‌های مادر (تولیدکننده) خودداری کرده‌اند.
در این آگهی‌ها، عرضه‌کنندگان مشخص کرده‌اند که خودرو وارداتی شان چه مشخصات فنی دارد و توسط مهندسان کدام کشور طراحی شده است (مثلا ایتالیایی و آلمانی)، حال آنکه نه نام شرکت تولیدکننده آنها ذکر شده و نه حتی کشور مبدا.
با این شرایط، باید از خودروسازان و واردکنندگان پرسید که دلیل آشکار نکردن نام تولیدکنندگان خودروهایشان چیست و آنها چرا از منتشر کردن نام و نشان شرکت و کشور مبدا این خودروها ابا دارند؟
به اعتقاد کارشناسان، این موضوع یک دلیل بیشتر نمی‌تواند داشته باشد و آن، ترس خودروسازان و واردکنندگان از اعلام نام شرکت‌های مادر یا کشور مبدا، به دلیل گمنام بودن آنها است.
در واقع چون این شرکت‌ها گمنام بوده و در دنیای خودروسازی مقام و رتبه‌ای ندارند، خودروسازان و واردکنندگان از بردن نام آنها واهمه دارند؛ چراکه تصور می‌کنند شاید توفیقی در فروش محصولات وارداتی شان کسب نکنند. به‌عبارت بهتر، آنها بیم این را دارند که اگر نام شرکت‌های مادر را آشکار کنند، مشتریان استقبال چندانی از خودروهای وارد شده به عمل نیاورند. کارشناسان بر این باورند که بیشتر خودروهایی که هم‌اکنون بدون ذکر نام تولیدکننده‌شان، وارد ایران شده‌اند، چینی بوده و به شرکت‌های درجه چندم این کشور تعلق دارند و این موضوع به هیچ وجه نمی‌تواند وجهه و برچسب خوبی برای خودروهای موردنظر باشد و قطعا در فروش آنها تاثیر منفی خواهد گذاشت. این در شرایطی است که دانستن اطلاعات مربوط به خودرو وارداتی به‌خصوص نام تولیدکننده آن، حق طبیعی مشتریان محسوب می‌شود و از طرفی، اگر «شرکت مادر» معتبر بوده و به اصطلاح حرفی برای گفتن داشته باشد، نیازی به پنهان کردن نام آن نخواهد بود.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.