گاهی خبرها را باور نمی‌کنم و این از آن دسته خبرهایی بود که سعی می‌کردم آن را باور نکنم. خداحافظی علی کریمی از فوتبال، برایم قابل باور نبود.
به گزارش خبرآنلاین؛هر چند ما فوتبالیست‌ها می‌دانیم یك روز باید خداحافظی كنیم و دیر یا زود زمانش می‌رسد اما با این حال اگر خودتان را برای خداحافظی بازیكنی سال‌های سال هم آماده كنید، دوباره وقت رفتنش شوكه می‌شوید. وقتی مهدی مهدوی‌كیا آن‌گونه خداحافظی كرد، دلم به درد آمد. دیدن اشك‌های یكی از دوست داشتنی‌ترین و بهترین همبازی‌هایم، دردآور بود. امروز هرچند ناراحتى علی را ندیدم اما حس بسیار بدی دارم. امیدوار بودم در مستطیل سبز او را ببینم، وقتی چهارگوشه زمین را می‌بوسد و خداحافظی می‌كند. حالا بسیار دردآور است كه می‌بینم او در خانه، جایی دور از ورزشگاه باید از فوتبال برود. ترسم این است كه برای من هم این اتفاق بیفتد و اگر آن روز از راه برسد، علی كریمی را بیشتر و بیشتر درك خواهم كرد. خداحافظی با پیراهن تیم مورد علاقه‌ات، شیرین‌ترین اتفاق در زمان تلخ‌ترین خاطره زندگی‌ات است.
بگذارید برایتان بازگو كنم كه من و علی كریمی با هم فوتبال را از باشگاه نفت تهران شروع كردیم؛ سال 1370. در آن سال، هر دو عضو تیم نوجوانان باشگاه بودیم. حالا كه به آن روزها فكر می‌كنم، خداحافظی او برایم غیرقابل باورتر می‌شود. علی در این فوتبال، نامهربانی‌های زیادی دید و امیدوارم روزی او را در پیراهن مربیگری ببینم چون توانایی‌های زیادی دارد. با علی خاطرات زیادی دارم اما بهترین لحظات را در جام ملت‌های 2004 چین و مقدماتی جام‌جهانی 2006 سپری كردیم. در بازی ایران و كره‌شمالی در دور اول مقدماتی جام‌جهانی 2006، از او خاطره‌ای دارم كه هیچ‌گاه فراموش نمی‌كنم. نیمه اول بازی گره خورده بود و رو به علی گفتم: «باید این بازی را در بیاوری». نیمه دوم او دو گل زد و یك پاس گل داد تا بازی را ببریم.
امروز شاید هیچ‌كدام نتوانیم عمق این اتفاق را درك كنیم، بعداً بیشتر قدر اسطوره‌هایمان را می‌دانیم. ما ایرانی‌ها قبلاً این را ثابت كرده‌ایم كه «پهلوان زنده را عشق است» و خیلی زود گل‌ها، دریبل‌ها، دوندگی‌ها و مصدومیت‌های اسطوره‌هایمان را فراموش می‌كنیم اما می‌خواهم قلباً ناراحتی خود را از این تصمیم تلخ بیان كنم. امیدوارم على آخرین اسطوره باشد كه غریبانه از فوتبال می‌رود ولى می‌دانم كه باز هم شاهد خواهیم بود. خوب می‌دانم این خداحافظی «مثل یك زخم» روی قلبش باقی می‌ماند؛ قلبی كه سال‌ها برای طرفداران تپید. كریمی تنها متعلق به رنگ خاصی نبود و همیشه احترام همه را برانگیخت. امروز به طور قطع طرفداران استقلال، تراكتورسازی، سپاهان و تمام مردم ایران از خداحافظی او غمگین هستند. به حرمت سال‌ها افتخار‌آفرینی برای فوتبال ایران، قلباً از او تشكر می‌كنیم و به افتخارش از جای خود برمی‌خیزیم. فدراسیون فوتبال باید قدردان علی كریمی باشد و به احترام او، بازی باشكوهی برگزار كند؛ هر چند می‌دانم علی به این مسائل فكر نمی‌كند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.