از تنها پالایشگاه ایران در خارج از کشور چه خبر؟

پالایشگاه مدرس هند تنها میراث به جا مانده از زنجیره پالایشگاه هایی است که زمانی ایران در خارج از کشور در اختیار داشت.

به گزارش ایرنا، قرارداد ساخت پالایشگاه مدرس در سال 1344 بین ایران و خانم ایندیرا گاندی نخست وزیر وفت هند امضا و در نهایت در مهر ماه سال 1348 (1969 میلادی) با مشارکت مالی و فنی ایران و با ظرفیت 50 هزار بشکه در روز در ایالت مدرس در جنوب هند راه اندازی شد.

بر اساس توافق اولیه، 74 درصد از سهام پالایشگاه مدرس به دولت هند، 13 درصد شرکت نفت ایران و 13 درصد به شرکت آمریکایی آموکو (پان آمریکن) واگذار شد، هر چند که شرکت آمریکایی مدتی بعد با واگذاری سهم خود به دولت هند از شراکت در این پالایشگاه صرف نظر کرد.

قرار بود، نفت خام مورد نیاز این پالایشگاه از میدان نفتی دورود ایران در خلیج فارس تامین شود و بخشی از محصولات آن به رفع نیاز هند اختصاص یافته و مازاد آن صادر شود.

با ساخت پالایشگاه دوم مدرس در سال 1359 و بهره برداری از آن در سال 1363 ظرفیت این پالایشگاه افزایش یافت. همچنین با کشف میادین نفتی در جنوب هند، پالایشگاه دیگری در این ایالت ساخته شد که شرکت نفت ایران نیز در آنها سهم داشت.

سپس یک مجتمع پتروشیمی نیز در این ایالت احداث شد که سهم 20 درصدی از آن به ایران واگذار شد.

در سال های گذشته به دلیل کم توجهی مسوولان وقت شرکت ملی نفت نسبت به افزایش سرمایه ایران در این پالایشگاه به طور متناوب از سهم ایران کاسته شده به طوری که برخی اخبار غیررسمی از کاهش سهم ایران به زیر 5 درصد خبر می دهند که البته مقامات رسمی آن را تایید نکرده اند.

گفتنی است، نگاهی به وضعت تملک پالایشگاه های ایران در خارج از کشور در سال های گذشته نشان می دهد که ایران در سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی برخی واحدهای پالایشی و مرتبط با صنعت نفت را در کره، آفریقای جنوبی و سنگال در اختیار داشته که به تدریج اقدام به فروش آنها کرده است!