دنیای اقتصاد / در روزهایی که خودرو گران شده و هر کسی توان خرید آن را ندارد، سیستم حمل‌و‌‌نقل عمومی نیز نتوانسته آن طور که باید و شایسته است، به شهروندان ایرانی خدمات ارائه کند و در این بین، «تاکسی‌ها» بیش از اتوبوس و مترو، صدای اعتراض مردم را بلند کرده اند.
«تاکسی» در همه جای دنیا جزو سیستم حمل‌و‌‌نقل عمومی به‌شمار می‌رود و وظیفه اش، خدمات‌رسانی به عموم مردم در چارچوب و خطوطی مشخص است؛ اما در ایران، یا این موضوع به خوبی برای برخی تاکسی دارها جا نیفتاده یا آنها نمی‌خواهند در مدار قانون حرکت کنند.
جدای از اینکه برخی تاکسی‌دارها بدون مجوز و به اصطلاح سرخود، نرخ کرایه در مسیرهای مشخص را افزایش داده‌اند، عده‌ای نیز وظیفه اصلی شان (جا‌به‌جایی مسافران در خطوط مشخص شده) را فراموش کرده و فقط «دربست» مسافر می‌زنند؛ این رفتار خارج از قانون، به‌خصوص در روزهای بارانی و برفی، بیشتر به چشم می‌آید، تا جایی كه مردم مجبور می‌شوند برای رساندن خود به سرپناهی اعم از خانه و محل کار و دانشگاه و...، گزینه «تاکسی دربست» را که هزینه بالایی نیز در بر دارد، انتخاب کنند؛ البته از سر ناچاری.
هرچند اینکه مردم بخواهند با دربست یا بدون دربست، تاکسی سوار شوند،موضوع بحث ما نیست، اما پرسش اینجاست که چرا برخی تاکسی‌ها با وجود دریافت بنزین یارانه‌ای، چنین رفتاری از خود بروز می‌دهند؟ وقتی دولت پنج برابر خودروهای شخصی، بنزین یارانه‌ای در اختیار تاکسی‌ها قرار می‌دهد، تنها به دلیل این است که «تاکسی» جزو وسایل حمل‌و‌‌نقل عمومی به‌شمار می‌رود و بنزین بیشتری می‌گیرد تا مردم را جا‌به‌جا کند، نه اینکه خارج از خطوط مشخص، مسافر دربستی بزند. طبعا اگر قرار بر دربستی شدن تاکسی‌ها باشد، بنزین کمتری نیز باید به آنها تعلق گیرد؛ زیرا دلیلی ندارد وقتی برخی تاکسی‌ها در چارچوب سیستم حمل‌و‌‌نقل عمومی حرکت نمی‌کنند، باکشان از بنزین یارانه‌ای پر شود.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.