عضو کمیته بازنگری قراردادهای نفتی گفت: امکان انعقاد قراردادهای مشارکت عمومی ـ خصوصی (PPP) در بخش سطح الارضی صنعت نفت وجود دارد.
علی کاردر در گفتگو با خبرنگار شانا اظهار کرد: امکان ورود قراردادهای مشارکت عمومی ـ خصوصی (Public-Private partnership) به قراردادهای مرتبط با حوزه سطح الارضی صنعت نفت مانند ان جی ال ها، آب شیرین کن ها و خطوط لوله وجود دارد.
وی با تاکید بر این که می توان از دیگر اشکال قرارداد مانند BOT (ساخت، بهره برداری، واگذاری) و BOO (ساخت، تملک، بهره برداری) نیز در این حوزه استفاده کرد، ادامه داد: طبیعی است با توجه به واگذاری مالکیت در این قراردادها، استفاده از آنها در بخش بالادستی صنعت نفت ممکن نیست.
بر اساس این گزارش، سازمان سرمایه گذاری خارجی و کمکهای اقتصادی و فنی ایران در تشریح قراردادهای مشارکت عمومی ـ خصوصی عنوان می کند: اجرای پروژه های زیر بنایی به روش مشارکت عمومی ـ خصوصی، قراردادی پنج تا ٣٠ ساله و در برخی موارد قراردادی است که تا پایان عمر مفید و استهلاک کامل طرح بین بخش خصوصی و بخش دولتی برقرار است.
در این روش از میان طی متنوع الزامات اجرای یک پروژه زیربنایی مانند طراحی، ساخت، بازسازی، تامین مالی، نگهداری و بهره برداری بخشهایی یا همه آنها با توجه به مقتضیات تعیین شده توسط بخش عمومی به بخش خصوصی سپرده شده و به ازای ریسکهای مرتبط با پروژه که خارج از کنترل و توان مدیریتی بخش خصوصی باشد، تضامین لازم از طرف بخش عمومی ارائه می شود.
با توجه به شرایط قرارداد ممکن است تاسیسات ایجاد شده در پایان قرارداد به بخش خصوصی واگذار شده و یا به بخش عمومی بازگردانده شود، با این حال مشخص کردن "زمان معین همکاری" از اجزای اصلی اجرای هر پروژه مشارکت عمومی ـ خصوصی است.
منطق اجرای پروژه‌ها به روش مشارکت عمومی ـ خصوصی این است که تنوع منافع ایجاد شده برای بخش های عمومی ـ خصوصی و ذینفعان مهمترین مزیت اجرای پروژه‌های زیربنایی به روش مشارکت عمومی ـ خصوصی است. مردم و دریافت کنندگان خدمات و کالاها، با قیمت مناسب تر، کیفیت و سرعت بالاتری خدمات را دریافت می کنند و ازسوی دیگر دولت و بخش عمومی منابع محدود در اختیار را با کارآمدی و صرفه اقتصادی بیشتری هزینه می‌کنند و کمتر با مشکل تاخیر در اجرای بهره برداری از طرحها مواجه می شوند.
در قرارداد متعارف ساخت، بهره برداری، واگذاری (B.O.T)، دولت به یک کنسرسیوم خصوصی متشکل از شرکتهای خصوصی امتیاز می دهد تا کنسرسیوم مطابق قرارداد، تأمین مالی یک طرح زیربنایی را عهده دار شود و آن را بسازد و در ازای مخارجی که تقبل کرده است، برای مدتی از پروژه بهره برداری و پس از سپری شدن مدت قرارداد آن را به دولت منتقل کند.
همچنین در قراردادهای ساخت، تملک و بهره برداری (BOO)، کنسرسیوم مسئول ساخت و بهره برداری از پروژه است و مالکیت پروژه در اختیار کنسرسیوم خواهد بود و کنسرسیوم تعهدی ندارد که پس از طی مدتی پروژه را به دولت منتقل کند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.