به گزارش عصر ایران، این حادثه اگر چه فقط دو جان باخته بر جای گذاشت، اما چندین خانواده را به عزا نشاند و احساسات میلیون ها نفر را جریحه دار کرد. اما پرده از بخش مهمی از مشکلات شهر تهران و ضعف های مدیریتی آن هم برداشت. ضعف هایی که اگر در این حادثه خود را نشان نمی داد حالا این دو زن زنده و در کنار خانواده های خود بودند.
به همین دلیل است که حالا خانواده های داغدار این دو نفر در گفت و گو با «شرق» تاکید می کنند که از نظر آنها عامل اصلی مرگ عزیزانشان کوتاهی آتش نشانی تهران است و به همین دلیل از این سازمان شکایت خواهند کرد.
آذر حق نظری 10 سال پیش از شوهرش جدا شده بود، دو فرزند داشت یک پسر و یک دختر، دخترش خارج از ایران است و او در منطقه 10 تهران در خیابان قصرالدشت با پسر و عروسش زندگی می کرد. او تا سه ماه پیش در کارگاه خیاطی محل حادثه به کار مشغول بود اما پس از آن اینجا را ترک کرده بود. در روز حادثه برای پیگیری حقوق معوقه خود به محل حادثه می رود که آتش سوزی به وقوع می پیوندد.
محسن اکبرزاده فرزند 32 ساله او در رابطه با آنچه در روز حادثه به وقوع پیوست، اینگونه توضیح می دهد: «در اولین لحظات شروع آتش سوزی مادرم با من تماس گرفت و با ترس و لرز گفت محسن کارگاه آتش گرفته و همه جا را دود گرفته است، هر جا هستی خودت را به من برسان، کمکم کن. تلفن قطع شد و من با سرعت خودم را به آنجا رساندم، دیدم که دود سیاه و زبانه های بزرگ آتش از پنجره های ساختمان بیرون می زند، یک عده از پنجره بیرون را نگاه می کردند و درخواست کمک داشتند، دو خانم هم از نرده های پنجره بیرون آمده بودند. مردم هم جمع شده بودند و ماشین های آتش نشانی در پای ساختمان در حال آماده شدن بودند. از مردم شنیدم که ماشین آتش نشانی اولی که رسیده بود نردبانش باز نشد. کمی بعد من متوجه شدم یکی از زن هایی که از پنجره بیرون آمده مادر خودم است.
با گریه و بغض فریاد می زدم که کمکش کنید، اما صدایم به جایی نمی رسید. کمی بعد خانم فروتنی سقوط کرد، مادر من اما بیشتر از پنج دقیقه خودش را نگه داشته بود و تحمل کرد. اما در همین فاصله یکی از آتش نشان ها شروع کرد به آب پاشی، به جای آنکه شیلنگ آب را به سمت شعله های آتش بگیرد آن را به طرف مادرم گرفته بود و او را خیس می کرد، در صورتی که آتش در سمت دیگر ساختمان بود. در نهایت مادرم نتوانست بیشتر از این خودش را نگه دارد و او هم سقوط کرد.» (بغض میان حرف هایش می پرد و بعد گریه می کند)
اکبرزاده کمی بعد بغضش را کنترل می‌کند و ادامه می دهد: « مگر مادر پیر من چقدر توان داشت که خودش را در آن ارتفاع نگه دارد، آتش نشان ها هم به جای آنکه به او کمک کنند به او آب پاشیدند، اگر چه من خودم شاهد این ماجرا بودم، اما این فقط حرف من نیست، در فیلم هایی که از روز حادثه گرفته شده به وضوح این مساله مشخص است. آب ماشین های آتش نشانی پر از کف بود و همه جا را لیز کرد، بدون شک لیز شدن قسمت هایی که مادرم خودش را با آنها گرفته بود نقش اصلی را در سقوط او داشت. علاوه بر این باید پرسید، چرا آنها نردبان درست و تشک نجات نداشتند، چرا نحوه درست آب پاشیدن در موقعیت حساسی مثل این حادثه را بلد نبودند.»
فرزند مرحوم آذر حق‌نظری می‌گوید: «همان روزی که حادثه رخ داد به کلانتری محل رفتم و شکایتی از آتش‌نشانی و صاحب کارگاهی که حادثه در آن به وقوع پیوست تهیه و تنظیم کردم، قطعا برای آنکه خون مادرم پایمال نشود تا هر جایی که امکان داشته باشد این شکایت را پیگیری خواهم کرد. امیدوارم رسانه‌ها هم نه برای مادر من که به خاطر پیشگیری از وقوع چنین حوادثی و برای حفاظت از جان بقیه شهروندان که جان خود را در چنین حوادثی از دست ندهند ما را در این قضیه همراهی کنند.»
دیگر مقتول این حادثه نسرین فروتنی نیز چندسال پیش از همسرش جدا شده بود و در طبقه بالای خانه پدری‌اش تنها زندگی می‌کرد. او تنها یک دختر داشت، دختری متولد سال 1371 که به دلیل ابتلا به اختلال ذهنی از مدت‌ها پیش در یکی از مراکز بهزیستی نگهداری می‌شود. او هنوز از مرگ مادر خود در حادثه دلخراش روز یکشنبه اطلاع ندارد. خانم فروتنی دیپلم خیاطی داشت و به همین دلیل از هشت سال پیش تاکنون در این کارگاه خیاطی به کار مشغول بود.
خانه محل زندگی خانواده فروتنی در شهرک مطهری کیانشهر تهران است، دیروز نیز مراسم سومین روز درگذشت او با حضور اعضای خانواده و همسایگان در مسجد «باب الحوائج» این شهرک برگزار شد. حاج امید فروتنی پدر نسرین فروتنی و بازنشسته نیروی انتظامی هفت فرزند داشت، سه‌پسر و چهاردختر، حادثه روز یکشنبه اما یکی از دخترانش را از او گرفته است. بقیه اعضای خانواده و دیگر اعضای فامیل در سومین روز مرگ عزیزشان در خانه کوچک او جمع شده‌اند. بنرها و دسته گل های ابراز همدردی سرتاسر کوچه محل زندگی آنها را پر کرده است، از پنجره های ساختمان صدای گریه و زاری می آید.
همه اعضای خانواده سیاه پوشیده اند، از چشم های قرمز و پف کرده شان می توان شب و روزهای پر بغض و گریه ای که داشته اند را حدس زد. مجید فروتنی برادر بزرگ‌تر نسرین شروع به صحبت می‌کند و اول از همه می گوید: «من و خواهر و برادرانم اولین خواهشی که از شما داریم این است که در این قضیه ما را تنها نگذارید.»
بعد درباره روز حادثه اینطور توضیح می‌دهد: «روز حادثه و در هنگام آتش‌سوزی یکی از همکاران نسرین با ما تماس گرفت و ماجرا را توضیح داد، اما نگفت که به صورت دقیق چه اتفاقی افتاده است، ما هم بلافاصله برای پیگیری ماجرا دست به کار شدیم، اما هیچکس نبود که به ما خبر بدهد او را کجا برده‌اند، کدام بیمارستان، کدام درمانگاه ما خودمان پرسان پرسان این‌سو و آن‌سو سراغ گرفتیم و در نهایت هشت، 9 ساعت بعد از ماجرا از اصل داستان و اتفاقی که برای خواهرمان افتاد مطلع شدیم. بعد هم که شرح ماجرا را از همکارانش شنیدیم.»
او در ادامه می‌گوید: «شنیدم که مسوولان آتش نشانی و شهرداری گفته اند که در این حادثه خود مقتولان مقصر بوده‌اند و عجله کردند و... باعث تعجب است، به جای آنکه به‌دلیل کوتاهی‌هایی که در این حادثه کرده‌اند عذرخواهی کرده و از خانواده های داغدار دلجویی کنند تقصیر را به گردن خود آنها می‌اندازند، اما واقعا آیا نیاز به گفتن دارد که در هنگام وقوع آتش سوزی هر فرد عاقلی تلاش می‌کند خود را از شعله‌های آتش دور کند، خواهر من و مرحوم حق‌نظری هم همین کار را کردند، شعله‌های آتش از سمت در ورودی کارگاه شروع شده بود و هر لحظه بیشتر می‌شد، آنها هم برای در امان‌ماندن از آتش این کار را کردند، آتش نشانی به جای این چیزها باید پاسخگو باشد که چرا نرده‌بان آنها در مهم‌ترین لحظه ای که به آن نیاز است باز نشد، باید جواب بدهند که چرا تشک نجات نداشتند تا در لحظه سقوط آنها را نجات بدهند.»
حمیدرضا فروتنی برادر دیگر نیز به بحث ورود می‌کند و با تاکید می‌گوید: «اینکه گفته شود آتش نشانی مجهز است و بهترین امکانات را دارد و در مانورهای خود از هزار جور وسیله استفاده می‌کند به چه دردی می‌خورد وقتی در هنگام وقوع حادثه هایی مثل این آتش سوزی نتواند کاری بکند، چرا جان شهروندان و مردم برای مسوولان ارزش چندانی ندارد.»
او همچنین در پاسخ به این سوال مبنی بر اینکه آیا تصمیمی به پیگیری حقوقی این ماجرا دارید یا خیر اینگونه پاسخ می‌دهد: «صددرصد موضوع را پیگیری می‌کنیم، این سه روز که به مراسم تشییع جنازه و کفن‌ودفن و ختم مشغول بودیم، اما حتما در روزهای آینده از آتش‌نشانی به دلیل کوتاهی در اتفاقی که افتاده است شکایت خواهیم کرد، به اعتقاد من اگر جلوی این حادثه ها گرفته نشود در آینده باز هم برای دیگر شهروندان از این دست اتفاق ها خواهد افتاد. با شکایت جان از دست رفته خواهر ما بر نخواهد گشت، اما می خواهیم برای هیچ خانواده دیگری چنین حادثه ای رخ ندهد.»
علاوه بر این وقتی هم از پسر مرحوم آذر حق نظری و هم از برادران و خواهران مرحوم نسرین فروتنی درباره اینکه آیا کسی از مسوولان شهرداری یا آتش نشانی یا جاهای دیگر در این چند روز برای دلجویی یا ابراز همدردی پیرامون حادثه با شما تماس گرفته اند پرسیدم، پاسخ هر دو خانواده منفی است.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.