علی رشیدی می گوید نباید با پول بلوکه شده ایران در چین کالاهای بی کیفیت این کشور را وارد ایران کرد.
به گزارش نامه نیوز، سفر چندی پیش علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی به چین اخبار مختلفی را در حوزه اقتصاد به همراه داشت که مهم ترین آن بحث درباره 22میلیارد دلار پول نفت صادراتی ایران در چین بود.
پس از این سفر مقرر شد که به دلیل محدودیت ها و تحریم های گسترده ایران، چینی ها به جای پول نقد برای انجام پروژه های عمرانی، تجهیزات سرمایه ای وارد ایران کنند و 40 پروژه مشترک جهت سرمایه گذاری چینی ها در پروژه های عمرانی تعریف شد. این در حالی است که تجارت ایران و چین در زمینه نفت، میعانات گازی و پتروشیمی بالغ بر35 میلیارد دلار است.
دکتر علی رشیدی رئیس انجمن اقتصاددانان ایران در گفت و گو با نامه نیوز درباره حضور چینی ها در پروژه های عمرانی ایران با بیان این که در این میان یک سوال اصلی وجود دارد، گفت: با این تحریم ها و عدم امکان فروش نفت به قیمت های جهانی با پول رایج جهانی که دلار است، آیا دست ما آن قدر باز خواهد بود که در قبال فروش کالاهایمان دلار دریافت کنیم و هرجا که خواستیم خرج کنیم؟
وی با بیان این که اگر لازم است این پول در کشور سرمایه گذاری شود، پروژه هایمان نیز طبق نیاز خودمان باید تعریف شود، تصریح کرد: باید بررسی کنیم که در شرایط رقابتی سرمایه گذار مطمئن پیدا کرده و هزینه آن را تامین کنیم و یا شراکتی پروژه ای را به صورت فاینانس با کشوری انجام دهیم.
به گفته این اقتصاد دان چیزی که ما هم اکنون از آن محروم هستیم این است که هیچ یک از این گزینه ها و موارد در اختیار ما قرار ندارد. بنابراین نخستین مسئله ای که درباره حضور چینی ها در طرح های عمرانی ایران مطرح می شود، بر این مبناست که این پروژه هایی که قراراست چین برای ما انجام دهد، چه پروژه هایی هستند؟
وی تاکید کرد: آیا این پروژه ها توسط دستگاه های مربوط در داخل کشور به لحاظ موضوع و منطقه تعریف و اولویت بندی شده اند؟ جزئیات اطلاعات این پروژه ها و نحوه برگزاری آنها در اختیار عموم نیست و نمی دانیم مربوط به کدام وزارتخانه ها می شود. براین اساس محدودیت زیادی جهت ارزیابی و قضاوت وجود دارد.
رشیدی ادامه داد: به عنوان مثال چنانچه بخواهیم یک کارخانه ذوب آهن یا یک پل یا یک ایستگاه راه آهن بسازیم، باید تابع رقابت بین المللی باشیم. بدین صورت ما پروژه ای را تعریف می کنیم و مشخصات آن را هم دراختیار داریم. هم چنین باید به این نکته توجه داشت که در صحنه رقابت بین المللی یک سرمایه گذار خارجی چه قیمتی را از نظر کیفیت و ماشین آلات و مدت زمان اتمام پروژه به ما پیشنهاد می دهد. بر این اساس زمانی که دست ما بسته باشد و ناچار باشیم به نحوی پولمان را وصول کنیم، هیچ یک از این آزادی ها را در اختیار نداریم و درنتیجه مشخص نیست چه چیزی در قبال این پول نصیب ما خواهد شد.
رئیس انجمن اقتصاددانان ایران در پاسخ به اینکه آیا می توان از این پول برای مدتی استفاده نکرد تا شاید وضعیت تحریم ها مشخص شود و بتوان پول را به صورت دلار و نقدی وارد کشور کرد، گفت: می توان این اقدام را هم انجام داد. اما باید توجه داشت که ارزش پول در طی زمان که قیمت ها افزایش می یابد، کم می شود.
وی با بیان این که باید دید چنانچه این پول به دلار باشد، آیا می توان آن را به چین به صورت وام داد و بهره ای از آن دریافت کرد یا در چین سرمایه گذاری کرد، تاکید کرد: باید دید می توان این پول را به کشور دیگری وام داد و یا به طور مثال در مالزی سرمایه گذاری کرد؟
رشیدی تصریح کرد: بر این اساس من معتقدم نباید هیچ عجله ای کرد که پول صرف واردات کالاهای بی کیفیت چینی شود و بتوان توافقی کرد که نرخ بهره رایج در دنیا را بابت این پول دریافت کرد تا اوضاع دقیق ترمشخص شود.
همچنین پیش از این دکتر مهدی تقوی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفت و گو با نامه گفته بود چنانچه چینی ها یک کارخانه در اینجا احداث کنند و به طور متوسط 500 کارگر داشته باشد و محصولی را تولید کرده و به بازار بفرستند، باعث می شود نه آن محصول از خارج از کشور وارد شود و ارزی بابت آن پرداخت شود و از آن سو هم برای ایرانیان اشتغال و کارفراهم می شود.
تقوی تاکید کرده بود از سویی دیگر حتی اگر چینی ها نیروی انسانی خود را به عنوان نیروی کار وارد کشور کنند، محل اسکان و غذا و مصالح برای ساختن ساختمان کارخانه نیاز دارند که از اینجا باید تامین شود و هزینه کنند.چنانکه مثلا اگر در روستایی این کارخانه احداث شود، می تواند منجر به آبادی آن جا شود. این اقدام در صورت به فعلیت رسیدن اقدامی است مثبت برای اقتصادی که تولید بسیار پایینی دارد. بر این اساس می توان گفت که سرمایه گذاری می تواند مفید باشد.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.