وی اشاره کرد: درآمد زمانی ایجاد می‌شود که بتوانیم خلق ثروت جدیدی کنیم، یعنی اقتصاد را بزرگ‌تر کرده و تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور را افزایش دهیم. هیچ اقتصادی بدون سرمایه‌گذاری نمی‌تواند تولید بیشتری انجام دهد. این سرمایه‌گذاری می‌تواند از همین دارایی‌های غیرمولد، دارایی‌های راکد، ارزهای خانگی و امثال این‌ها ایجاد شود و به همین جهت بسیار حائز اهمیت است که بتوانیم این منابع را به چرخه اقتصادی کشور بازگردانیم.
بورس24 : محمدرضا پورابراهیمی با بیان اینکه برآورد می‌شود ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار ارز خانگی در کشور وجود داشته باشد گفت: ورود این سرمایه‌ها به حوزه تولید می‌تواند بخش عمده‌ای از نیازهای تأمین مالی اقتصاد ایران را مرتفع کرد.
این نماینده ادوار مجلس با اشاره به شرایط اقتصادی کشور و وجود تورم ماندگار در سال‌های گذشته گفت: باوجود این شرایط، عملاً مردم برای مصون‌سازی بخشی از دارایی‌های خود از تورم، به سرمایه‌گذاری‌هایی روی آورده‌اند تا به شکلی متناسب با تغییرات تورمی، بتوانند خود را کاملاً هماهنگ کنند. یکی از این ظرفیت‌ها حوزه ارز و دیگری حوزه طلا است و مشابه این موارد که عملاً می‌توانند حتی مسکن را نیز تا حدی شامل شوند، به‌گونه‌ای که متناسب با تورم، تغییرات ارزش آن‌ها همسو و همراه شود.
وی در تشریح و تبیین چرایی این موضوع عنوان کرد: دلیل اصلی این رویکرد، ایجاد تورم در فضای عمومی جامعه بوده است. البته، اقداماتی می‌بایست در دولت قبل انجام می‌شد تا به گردش درآوردن این منابع در چرخه تولید اقتصادی کشور کمک شود، اما متأسفانه این منابع به چرخه‌ای خارج از تولید و صرفاً توزیعی که به آن اشاره شد، تبدیل شده‌اند.
وی یادآور شد: به‌خاطر دارم که در سال‌های نزدیک به دو دوره دولت قبل، موضوع سپرده ارزی مطرح شد. در آن زمان، مردم سپرده‌های ارزی خود را در بانک‌ها نگه می‌داشتند و در ازای نگهداری ارز خود، نرخ سود متناسبی با سپرده‌های ارزی دریافت می‌کردند. همچنین، موضوع تسویه تسهیلات نیز بر اساس عدد ارزی صورت می‌گرفت.
پورابراهیمی ادامه داد: ما، به ناگاه در یکی از دولت‌ها، رفتاری کاملاً دور از منطق، هم از نظر قانونی و هم از نظر منطقی، رخ داد که عملاً از آن زمان به بعد، این رفتار تأثیر منفی بر عملکرد مردم گذاشت. این رفتار نامناسب به این صورت بود که هنگامی که مردم برای دریافت سپرده ارزی خود مراجعه می‌کردند، درحالی‌که حق قانونی آن‌ها دریافت ارز خود بود، با نرخ زمان سپرده، تسویه ریالی انجام می‌شد. این امر باعث شد بخشی از این ظرفیت‌ها به سمت بازارهای غیررسمی و نگهداری ارز در منازل یا اشکال مشابه سوق پیدا کند.
پورابراهیمی درباره آمارهایی که خصوص میزان طلا و ارز نگهداری شده توسط مردم ارائه می‌شود، اظهار کرد: برآورد می‌شود که تقریباً نزدیک به 40 تا 50 میلیارد دلار ظرفیت ارزی خانگی وجود دارد که این برآورد هرچند قطعی نیست، اما عددی جدی و قابل‌توجه است.
وی بر ضرورت ورود سرمایه‌های خانگی به بازار تولید تأکید و بیان کرد: اگر هر کدام از این ظرفیت‌های اقتصادی به چرخه تولید اقتصادی کشور بازگردد، قطعاً می‌تواند بخش عمده‌ای از نیازهای تأمین مالی اقتصاد ایران را مرتفع کرد.
پورابراهیمی با بیان اینکه قدرت خرید به واسطه درآمد جاری ایجاد می‌شود، گفت: اگر بخشی از فعالیت‌های اقتصادی به چرخه وارد نشوند و نرخ رشد اقتصادی میانگین و پایین باشد، عملاً اقتصاد کشور کوچک شده و درآمدها کاهش‌یافته است. متناسب با کاهش درآمدها، مصرف نیز کاهش پیدا کرده و طبیعتاً رابطه متقابل بین این دو وجود دارد.
وی اشاره کرد: درآمد زمانی ایجاد می‌شود که بتوانیم خلق ثروت جدیدی کنیم، یعنی اقتصاد را بزرگ‌تر کرده و تولید ناخالص داخلی (GDP) کشور را افزایش دهیم. هیچ اقتصادی بدون سرمایه‌گذاری نمی‌تواند تولید بیشتری انجام دهد. این سرمایه‌گذاری می‌تواند از همین دارایی‌های غیرمولد، دارایی‌های راکد، ارزهای خانگی و امثال این‌ها ایجاد شود و به همین جهت بسیار حائز اهمیت است که بتوانیم این منابع را به چرخه اقتصادی کشور بازگردانیم.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.