توانگری مالی شرکت های بیمه و وضعیت آن ها پس از تحریم ها

بورس24 : ناتوانی مالی در مقابل توانگری مالی شرکت های بیمه قرار دارد. بیمه گران باید همواره برای ایفای تعهدات آتی خود ذخایر کافی و در دسترس داشته باشند. ذخیره فنی با استفاده از ابزارهای اکچوئری محاسبه می شود و بیانگر میزان تعهدات شرکت در شرایط عادی است، شرایط عادی نیز تداوم عادی سیر وقوع خطرات گذشته است. اما همواره ممکن است شرایط آینده متفاوت با شرایط گذشته باشد و لذا باید شرکت های بیمه سرمایه کافی را تجهیز کرده باشند و سرمایه آن ها بتواند خطرات محاسبه نشده را پوشش دهد. شرایط پس از تحریم ها کمی دشوار شده که معاون فنی بیمه البرز در این خصوص توضیح می دهد.

احمد صفرزاده معاون فنی شرکت بیمه البرز در خصوص توانگری مالی صنعت بیمه به بورس24 گفت: توانگری مالی را اگر بخواهیم خلاصه کنیم، برابر با نسبت سرمایه موجود به سرمایه مورد نیاز است. این به معنای این است که شرکت بیمه ای که عملیات بیمه گری را انجام می دهد برای پذیرش ریسک ها و مدیریت آن ها چقدر باید سرمایه داشته باشد و آن را با سرمایه موجود شرکت بیمه مقایسه نمائیم.

وی ادامه داد: منظور از سرمایه مورد نیاز آن سطحی از سرمایه است که شرکت بیمه برای پوشش دادن ریسک هایی که می پذیرد، مورد استفاده قرار می دهد. بنابراین بیان می دارد که آیا حداقل سرمایه ای که شرکت بیمه باید داشته باشد تا اگر سرمایه در معرض خطر دچار حادثه شود، می تواند آن را پوشش دهد و یا مدیریت و جبران خسارت کند. هر چه قدر این نسبت بیشتر از 1 باشد به معنای بالاتر بودن توانگری مالی است و از ظرفیت قبول ریسک و پرداخت خسارت بالایی برخورداریم.

صفرزاده عنوان کرد: منظور از توانگری مالی سرمایه پرداخت شده سهامداران نیست، بلکه منظور ذخایر، سرمایه پرداخت شده، ذخایر و اندوخته های فنی است که شرکت بیمه باید داشته باشد. به عبارتی هر چه قدر شرکت بیمه قدمت فعالیت بیشتری داشته باشد، نسبت سرمایه پرداخت شده سهامداران به کل سرمایه (که شامل موراد بالا می شود) نسبت کمتری دارد. هر چه قدمت بیشتر باشد اندوخته قانونی بیشتری دارد و در نتیجه می تواند توانگری مالی بالایی داشته باشد. البته فعالیت شرکت بیمه مشروط بر این است که فعالیتش سابقه داشته و بر مبنای اصول باشد.

این مقام مسئول عنوان کرد: هر چه شرکت بیمه قدمت بیشتری داشته باشد می تواند توانگری مالی بالاتری داشته باشد. شاخصی که بیمه مرکزی برای سطح توانگری حساب می کند به معنای واقعی و مطلق برای تمامی شرکت ها نیست. یعنی نمی توانیم این سطح را تنها در نظر بگیریم چرا که یک شرکت به بزرگی بیمه ایران ممکن است ذخیره بسیار بالایی به علت قدمت خود داشته باشد و یک شرکت تازه تاسیس اینگونه نباشد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا با وجود تحریم ها سطح توانگری شرکت های بیمه کاهش پیدا کرده، گفت: این موضوع نمی تواند یک ایده قابل شمول برای صنعت بیمه باشد و دلیل آن هم به زمان تحریم ها بازمی گردد. تحریم های ایران به سالیان گذشته مربوط می شود.

وی افزود: در زمان جنگ تحمیلی هم ما با تحریم ها رو به رو بودیم، به همین دلیل صنعت بیمه کشور متعاقب اعمال تحریم ها سیاست های جایگزین تحریم ها را در نظر گرفت. از جمله آن ها می توان به کمک مالی دولت که به نام حساب ویژه تحریم ها مشهور است، اشاره کرد. ذخیره این صندوق یک میلیارد دلار اختصاص داده شده است.

این مقام مسئول بیان داشت: از محل این صندوق ویژه تحریم ها، مقداری از ظرفیت ریسک پذیرفته شده و میزانی هم به آن اندوخته و اضافه شده است. غیر از آن هم شرکت های بیمه ظرفیت مشترکی را تعریف کردند به این صورت که هر شرکت بیمه ریسکی را که می پذیرد، مازاد ظرفیت ظرفیت نگهداری اش را بعد از اینکه به شرکت های بیمه های اتکایی ایرانی منتقل کرد، به حساب ویژه تحریم ها منتقل نماید.

صفرزاده بیان داشت: البته این به معنای بی نیازی شرکت های بیمه از عملیات و پوشش های اتکایی نیست، طبعا فقدان و نبود بیمه اتکایی جهانی یک محدودیت برای ما به حساب می آید، یعنی ما از توزیع جهانی ریسک محرومیم و ریسک های خود را در کشور خود محدود کرده ایم که این موضوع یک ریسک بزرگ برای صنعت بیمه در اتفاقات بزرگ و فاجعه آمیز خواهد بود و در حالت عادی مشکلی ایجاد نمی کند.

وی تاکید کرد: این موضوع به معنای محرومیت صنعت بیمه از توزیع ریسک به جامعه جهانی است و نه به معنای کاهش ضریب توانگری مالی شرکت ها.