شاید همه یادمان رفته، که... آن برنامه بخش های خبری پایش، یا ثریا نبود! عصر ایران - خبر همراه با یک ویدیو ٣ دقیقه ای از جر و بحث مسعود فراستی در برنامه من و شما به مجری‌گری آرش ظلی پور و ترک آن برنامه منتشر شد. نوشتن درباره موضوعی که از روز گذشته به یکی از جنجالی ترین بحث های دنیای مجازی و رسانه ای کشور تبدیل شده شاید تکراری باشد، اما یک نکته را از همین ابتدا باید گوشزد کرد که اگر فقط آن ویدیو ٣ دقیقه ای بحث مجری و مهمان و ترک صحنه فراستی را دیده اید، این نوشتار درباره کل برنامه من و شما از شروع تا لحظه ترک برنامه توسط فراستی (حدود ٣٠ دقیقه یا دقیقتر ٢٨ دقیقه) است. این که مسعود فراستی از همان ابتدا برنامه شرط می گذارد که من فقط راجع به آفت سینمای کمدی ایران حرف می زنم، به گونه ای درک نکردن شکل این برنامه و نقض شکل برنامه است. چون این برنامه از اساس شکل و فرم دیگری دارد و بعید است، که منتقد سینمایی معروف از این قضیه بی خبر باشد و...
عصر ایران ؛ کاوه معین فر - خبر همراه با یک ویدیو 3 دقیقه‌ای از جر و بحث مسعود فراستی در برنامه "من و شما" به مجری گری آرش ظلی‌پور و ترک آن برنامه منتشر شد.
نوشتن درباره موضوعی که از روز گذشته به یکی از جنجالی ترین بحث های دنیای مجازی و رسانه‌ای کشور تبدیل شده شاید تکراری باشد اما یک نکته را از همین ابتدا باید گوشزد کرد که اگر فقط آن ویدیو 3 دقیقه ای بحث مجری و مهمان و ترک صحنه فراستی را دیده‌اید این نوشتار درباره کل برنامه من و شما از شروع تا لحظه ترک برنامه توسط فراستی (حدود 30 دقیقه یا دقیقتر 28 دقیقه) است.
این برنامه (من و شما ) حداقل در برخی قسمت‌ها حالتی از برنامه های موسوم به (HARD TALK) به خود می‌گیرد، یعنی برنامه ای گفتگو محور اتفاقا نه از نوع آسان آن بلکه از نوع سختش به دلیل اینکه در این برنامه‌ها موضوع خود مهمان است و نوع زندگی، اعتقادات، برخوردهای شغلی، تصمیم گیری‌ها و ... مهمان به چالش کشیده می‌شود.
نمونه اش برنامه هفته گذشته که با حضورسام درخشانی بود و او درباره بسیاری از مسائل زندگیش من جمله به دنیا آوردن فرزندش در کانادا حرف زد. (به نوعی از نمونه‌های داخلی می توان گفت برنامه ماه عسل احسان علیخانی هم در این دسته قرار می گیرد یا قبل‌تر برنامه مثلث شیشه‌ای رضا رشیدپور)
این گونه برنامه‌ها یک مجری دارد و یک مهمان، بنابر این طرح مجری وکارشناس از اساس غلط است چون برنامه‌ای نیست که موضوعی را مطرح کند و از کارشناسی دعوت کرده باشند تا درباره آن موضوع حرف بزند (مانند برنامه‌های بخش‌های خبری یا پایش، ثریا و ...) ولی چه بسا در خلال برنامه نظر مهمان را درباره مسائل مرتبط با حرفه‌اش سوال یا سوالاتی پرسیده شود.
این که مسعود فراستی از همان ابتدا برنامه شرط می‌گذارد که من فقط راجع به آفت سینمای کمدی ایران حرف می‌زنم به گونه‌ای درک نکردن شکل این برنامه و نقض شکل برنامه است چون این برنامه ازاساس شکل و فرم دیگری دارد و بعید است که منتقد سینمایی معروف از این قضیه بی خبر باشد.
مسعود فراستی شناخته شده ترین منتقد سینمای ایران به مدد حضور در تلویزیون است، فارغ از ارزشگذاری شیوه نقد او، اما او کراکتری رسانه‌ای دارد و اتفاقا در این حرفه مویی سپید کرده است هم در زمینه نوشتاری و هم در زمینه تصویری و ... او به زیر و بم رسانه و اتفاقات ان آشناست از همان سوال اول مجری (سوال درباره نوع پوشش) فراستی احساس کرد که چه اتفاقی قراراست برای او رخ بدهد و به همین دلیل گفت که من آمده‌ام فقط درباره سینما حرف بزنم و به سوالاتت راجع به مسعود فراستی جواب نمی دهم. اگرچه موضوع مطرح شده برای سینما ایران بسیار مهم و جدی است اما فراستی مکان و زمان و برنامه غلطی را برای طرح این موضوع انتخاب کرده بود که عملا هم دیدیم علی رغم مطرح کردن ان اساسا به آن پرداخته نشد.
دیالوگ‌های رد و بدل شده بعد از این اتفاق در کل برنامه را مرور کنیم:
ظلی‌پور به فراستی : «مسعود فراستی که اینقدر نقد می کنه بنظرش نمیاد که آدم بد تیپیه؟ براش مهم نیست؟» «وقتی میگی خسرو شکیبایی در نقش هامون مونده من یه کم سِر میشم» «چرا اینقدر محکم حرف می زنین شما؟» «شما بیشتر از اون 6 میلیون نفر می‌دونین؟» « کاملا آدم ضعیف کشی هستی شما» «اصلا کارت اینه شما، کسی که چیز خوب هم می بینه میگه بده»
و باز هم ادامه داد: «اگه (منو) نمی شناختین که از دیروز تا حالا نمی‌گفتین تورو خدا تو بیا دنبال من» «برای من هم اهمیتی نداره که شما منو بشناسین یا نشناسین» «شما خیلی خوشکل حرف می‌زنین بلدی خوب بسته‌بندی بکنی، البته من هم بلدم» «چرا فکر می‌کنین حرفهای شما آقای فراستی کمک می‌کنه به سینما؟» «مسعود فراستی اینقدر هم که فکر می‌کنه آدم تاثیرگذاری نیست»
«[مسعود فراستی] هی میگه من، من، من خیلی هم خودشیفته حرف می‌زنه» « در برنامه هفت خانم میلانی گفت شما هیچی از زنها نمی فهمین، آقای جیرانی به شوخی گفت مسعود 2 تا زن گرفته مگه میشه هیچی از زنها نفهمه؟»
و در مقابل فراستی خطاب به ظلی‌پور : «خیلی هم، خیلی هم خوشتیپم» / «پس همه سوالای تو باد هوا» / «سِر بشو، خوبه برات» / « نمی خواد به من بگی بنظرت چیه، مطلقا نه سلیقه داری، نه سوادشو داری تو همین چند دقیقه نشون دادی» / «من به بیشتر از 6 میلیون (بینندگان فیلم هزارپا) هم توهین خواهم کرد همین الان»
«من اصلا آرش ظلی‌پور نمی شناسم، مطرح هم برام نیست که بخوام گوشه رینگش بذارم» / «این ابتذاله» / «کاش حرفها رو می‌فهمیدی» / «خاله زنکی‌هاشو شنیدی اصل رو نشنیدی» / «حرفتو تموم کن چون ادب نداری که بذاری طرف مقابل ...»
و ترک برنامه از طرف فراستی.
تمام مباحث این 30 دقیقه با استناد به حرفهای هر 2 نفر در همین برنامه نشان دهنده این است که این دو با هم گذشته‌ای دارند و فقط بحث الان یا چند ساعت و چند روز اخیر نیست، قضیه برمی‌گردد به شروع برنامه هفت همانطور که ظلی پور اشاره می کند: «من قبل از اینکه شما به برنامه هفت بیاین در اون برنامه بودم » و بعد تعریف می کند که چگونه فراستی را به برنامه هفت وارد کرده‌اند و .... بازخوانی رفتار و گفتار هر 2 بیانگر این است که این رشته سر دراز دارد.
این پرسش از مسعود فراستی بحق است که چگونه در برنامه‌ای حاضر شده اید که مجری آن را نمی شناسید و اصلا هم برایتان مطرح نیست؟ کمی این اظهارات به شوخی می‌ماند و به همین دلیل هم مجری سعی می‌کند در تمام برنامه دلایلی ارائه دهد که ما با هم گذشته‌ای داریم و به این شکل نیست که می‌گویی و ...
و از جهت دیگر باید از ظلی‌پور پرسید آیا مهمانی را به برنامه دعوت کرده‌اید که جدای از زاویه داشتن با عقایدش، به طور شخصی چنان در تقابل پیش می‌روید و سعی در قرار دادن مهمان در مقابل مخاطبان می‌کنید که در لحظاتی برنامه به صحنه بازجویی شبیه می‌شود مانند: «نظرتون راجع به فیلم تنگه ابوقریب چیه؟» و ...
در واقع اتفاق رخ داده این است که فراستی در دامی افتاد که ظلی‌پور برایش گسترده بود بازی که در انتها به ترک صحنه و برنتابیدن نقد بیانجامد و سندی شود بر اینکه منتقد همیشه ناراضی تحمل نقد ندارد! (البته اگر بشود این مدل برخورد را نقد نامید)
از طرف دیگر فراستی هم با برخورد از بالا به پائین و تحقیر ظلی‌پور کاری کرد که مجری هم در بازی دیگری بیافتد (از دست دادن شان حرفهای و عصبانیت و شخصی کردن ماجرا) جهت دفاع از خود!
پشت این بازی در بازی (نمی دانم باید گفت بچه گانه یا دسیسه وار یا ...) یک واقعیت بزرگ خود را نشان داد و آنهم این است که : همه این بازی‌ها بسیار نازل، بی ارزش و مبتذل یا به قولی «چیپ» بود. یک موقعیت نازل و مبتذل یکسان بود برای هر دو طرف.
در یک بازی چیپ دیگر ارزشگذاری وجود ندارد و نمی توان گفت حق با این است یا آن؟ کل ماجرا بی ارزشتر از آن است که به کسی حق داد یا گفت او پیش کسوت است و فلانی جوانکی بیش نیست و ...
بازنده اصلی این ماجرا تلویزیون است که دو چهره معروف گشته از طریق این رسانه چنین نمایش تاسف باری از خود به اجرا می‌گذارند که آستانه تحمل هر دو نفر آنقدر پائین است که نمی توانند مقابل تماشاگران، بحران بوجود آمده را مدیریت کنند.
بهر حال اگر قصد رویارویی و جواب به همدیگر را هم داشتند، آن هم هنری است که آداب آن فرق دارد نه به این شکل دم دستی و احساساتی از سوی هردو طرف ماجرا.
باید مد نظر داشت که هر برنامه HARD TALK هم که تولید می شود هدف مشخصی دارد و قرار است، برای مخاطب دستاوردی به همراه داشته باشد، واقعا نتیجه این بخش از برنامه "من و شما" برای مخاطب چه بود؟ جز نمایش یک ابتذال تاسف آور و تسویه حسابهای شخصی در رسانه ملی.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.