صنعت فولاد طی سه دهه گذشته در راس برنامه‌های توسعه‌ای و اهداف کلان اقتصادی کشور قرار داشته است اما در چند سال گذشته مشکلات عدیده صنعت فولاد باعث شد که آهنگ رشد این صنعت کند شود؛ به‌طوری‌که سال ٢٠١۵ را بدترین سال برای فولادجهان ارزیابی می‌کنند که تا اوایل سال ٢٠١۶ نیز تداوم داشته است.
به گزارش بورس24 ؛ در سال 2015 کند شدن رشد اقتصادی چین مهم‌ترین دلیل کاهش تولید فولاد را رقم زد. اگر چین در سال 2008 با اعمال سیاست‌های حمایتی مسیری متفاوت از دنیا را در تولید فولاد طی کرد، در سال 2015 خود به یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش تولید تبدیل شد. سهم چین در کاهش تولید سال 2015 بیش از 50درصد بوده است. سال 2016 میلادی در حالی که همچنان رکود در بازار فولاد مستقر بود، آغاز شد. اما در سال 2016 میلادی فولاد مسیر متفاوتی را طی کرد. در حالی که قیمت سنگ‌آهن در ابتدای سال 2016 میلادی رقم 42دلار در هر تن را به‌خود اختصاص داده بود، قیمت این محصول در پایان سال 2016 به 80 دلار رسید و در سه ماهه نخست سال 2017 میلادی قیمت 90 دلار بر تن را نیز تجربه کرد. تولید فولاد جهان نیز هرچند اندک، اما با رشد نیم درصدی مواجه شد.
در واقع در سال 2016 نیز دولت چین با اعمال سیاست‌های انبساطی و تزریق نقدینگی به رشد شاخص‌های کلان و رشد کانون‌های مصرف فولاد چین و در نهایت به تحرک بازار فولاد کمک کرد. فضای مثبت حاکم بر بازار و تاثیر سفته‌بازی‌ها در استفاده حداکثری از شرایط پیش‌آمده باعث شد روند مثبت پیش آمده در سه ماهه ابتدایی سال 2017 نیز ادامه یابد. ایران نیز در صنعت فولاد، کشور تاثیرپذیری محسوب می‌شود و درهم ریختگی بازار جهانی فولاد بر بازار داخلی فولاد نیز تاثیر داشته است.
به اعتقاد کارشناسان، این اتفاقات و تحولات این موضوع را یادآوری می‌کند که به دلیل سرعت اتفاقات، تحلیل‌هایی که پیش از این به‌صورت سالانه در این صنعت مطرح می‌شد، باید از این پس به‌صورت کوتاه‌مدت (فصلی) ارائه شود.
منبع: دنیای اقتصاد
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.