یک کارشناس با بیان اینکه ادغام همراه اول در مخابرات بهانه‌ای برای جلب شدن نگاه‌ها به سهم اخابر است، گفت: این اقدام در نهایت توجیهی برای عدم موفقیت خصوصی سازی و تسلط دوباره دولت بر این مدیریت پر حاشیه خواهد بود.
ماجرای بازگشت دوباره همراه اول به شرکت مخابرات ایران در سال 1397 بیش از آنکه ماجراجویی جدیدی برای سکانداری این دو شرکت بورسی باشد، چالشی تازه برای نشان دادن ناکام ماندن خصوصی سازی در سیاست های اصل چهل و چهار قانون اساسی است.
به گزارش خبرنگار بورسخبرگزاری فارس؛ ماجرای تملک مدیریت کنترلی سهام مخابرات از زمان به اصطلاح واگذاری این دارایی به بخش خصوصی همواره دغدغه دولت یازدهم و چه بسا دولت دهم نیز بوده است.
این دغدغه تا جایی پیش رفت که حتی تهدید به پس گرفتن سهام مخابرات از سوی وزیر ارتباطات نیز مطرح شد، اما در نهایت با کوتاه آمدن هلدینگ اعتماد مبین بر سر پذیرفتن گزینه‌های معرفی شده از سوی دولت برای نشستن در هیات مدیره "اخابر"؛ داستان‌ها بر سر پس گرفتن و یا پس دادن سهام مخابرات فعلاً فروکش کرد.
اکنون اما سهامدار عمده مخابرات قصد بازگرداندن همراه اول به عنوان اصلی‌ترین شرکت سودآور اپراتور تلفن همراه کشور به شرکت مادر را مطرح کرده است. اقدامی که شاید در سال 1397 محقق شود.
در این ارتباط یک کارشناس بازار سرمایه در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس با اشاره به جایگاه هلدینگ اعتماد مبین در ترکیب هیات مدیره مخابرات معتقد است: پس از واگذاری سهام 50 درصد بعلاوه یک سهم مخابرات ایران در سال 88 به کنسرسیومی به رهبری سرمایه گذاری اعتماد مبین، زمینه برای پدید آمدن شرکت‌های اقماری از جمله شسکام (سرمایه گذاری کارکنان ارتباطات و مخابرات) ، اعطای استقلال مدیریتی به هیات مدیره‌های شرکت‌های مخابرات استانی و همچنین ورود شرکت ارتباطات سیار با برند همراه اول در بازار سرمایه فراهم شد.
حیدر دهقانی افزود: نگاه سرمایه‌گذاری از سوی سهامدار عمده ایجاب می کرد تا بر پایه حساب و کتاب های حسابداری رویه‌ای جامع و منطقی با دیدگاه سرمایه گذاری خود در نحوه شناسایی درآمدها و هزینه کردهای مجموعه مخابرات حکم فرما باشد.
وی ادامه داد: در ادامه اما با افزایش هزینه‌های ایجاد شده از سوی شرکت های مخابرات استانی به تبع استقلال در نحوه هزینه کردها و مصارف بودجه ای؛ سهامدار عمده در ازای بدهی ها و لزوم تسویه مطالبات خود اقدام به تجمیع دارایی های این شرکت ها در حساب های مالی خود کرد. به عبارتی بهتر شرکت های مخابرات استانی در ازای بدهی خود به سهامدار عمده دارایی هایشان را فدا کردند و این در حالی است که همچنان به سهامدار عمده از بابت سود تقسیمی مجامع بدهکار باقی مانده‌اند.
به این ترتیب با خالی شدن بیلان شرکت های مخابرات استانی از دارایی‌های جاری و غیر جاری آنچه که باقی ماند، پوسته‌ای از شرکت‌هایی است که به ظاهر ورشکسته نیستند، اما از دورن تهی شده‌اند.
به گفته دهقانی، سهامدار عمده اما به دلیل آنکه سودآوری ، اصلی ترین سیاست آن برای ورود به صنعت مخابرات بوده با جذب منابع از شرکت های مخابرات استانی اقدام به سرمایه گذاری در حوزه های دیگری کرده که امروز به راحتی قابل نقد شدن نیست.
از سوی دیگر عمده دارایی های جذب شده از سوی اعتماد مبین در حالی در وثایق بانک ها قرار گرفته که در ازای آن چیزی دریافت نشده و تنها به بدهکار تر شدن مجموعه شرکت‌های مخابرات استانی انجامیده است.
وی ادامه داد: در این میان عدم دستیابی به تکنولوژی جدید در حوزه مخابرات و همچنین سرکوب انگیزه نیروی انسانی ماهر در این مجموعه به اصطلاح شبه دولتی باعث شده تا سهامدار عمده در تقابل یا تعامل خود با دولت در ترکیب هیات مدیره مخابرات، به فکر ادغام و تجمیع دارایی ها به دلیل صرف نداشتن اعطای استقلال و عدم تمرکز بر سکان مدیریت شرکت‌های مخابرات استانی از سوی هیات مدیره‌های شش تا هفت نفره این شرکت‌ها بیافتد.
دهقانی با بیان اینکه ادغام و تجمیع مدیریت شرکت های مخابرات استانی در شرکت مادر با توجه به فشار سنگین پرداخت‌های هزینه ای به نفع هیات مدیره های پر خرج این شرکت ها تمام می‌شود؛ گفت: هدف از این ادغام، به ظاهر تسهیل فرایند مدیریت و تمرکز آن در شرکت مخابرات ایران از سوی سهامدار عمده عنوان شده است.
وی تصریح کرد: در شرکت ارتباطات سیار یا همان همراه اول اما سهامدار عمده در صدد خارج کردن این مجموعه از وضعیت شرکتی است، زیرا مخابرات بدون گاو شیرده ای به نام همراه اول سودی برای سهامدار عمده ندارد.
بنابراین در نخستین گام ابتدا شرکت های مخابرات استانی و پس از آن شرکت همراه اول بر اساس سیاست سهامدار عمده در مخابرات ادغام و به یک سهم تبدیل می شود.
دهقانی گفت: با توجه به اینکه سهام کنترلی مخابرات ایران در دست مجموعه سرمایه‌گذاری اعتماد مبین به عنوان سهامدار عمده قرار دارد، بنابراین با برگزاری مجمع فوق العاده سهامداران ابتدا این تصمیم به تصویب سهامدار عمده خواهد رسید. پس از آن سهام شرکت همراه اول با ارزش بازاری 13 هزار و 823 میلیارد و 600 میلیون تومانی فعلی در مخابرات ایران با ارزش بازاری بیش از 14 هزار میلیارد تومان ادغام می‌شود.
به گفته وی اتفاقی که در این زمینه رخ می‌دهد، اینکه سهامداران همراه اول مطابق با مصوبات و مقررات جدید، سهام ادغام شده خود را به ازای ارزش جاری هر سهم مخابرات تغییر خواهند داد، یعنی درست مشابه برابری ارز دلار که ما به ازای آن ریال دریافت می‌شود.
این کارشناس بازار سرمایه با بیان اینکه در فرایند ادغام سهام مخابرات و همراه اول تنها سهامدار عمده به دلیل تملک سهام کنترلی حرف اول را خو اهد زد، گفت: هدف اصلی در این فرآیند به جای کیفیت سیستم و افزایش کارایی فقط کسب سود از سوی سهامدار عمده است، کما اینکه وقتی افزایش سرمایه هم در مخابرات به تصویب می‌رسد، نه برای اجرای طرح توسعه ای بلکه برای تسویه اقساط وام های دریافت شده از سوی بانک ها مصرف می شود. تسهیلاتی که در ازای سرمایه گذاری ، بازگشتی نداشته و تنها هزینه محقق کرده است.
دهقانی ادغام همراه اول ،مخابرات استانی و شسکام در شرکت مادر یا همان شرکت مخابرات ایران را بهانه‌ای برای جلب شدن نگاه ها به سهم "اخابر" در بورس عنوان کرد و افزود: این اقدام در نهایت توجیهی برای عدم موفقیت خصوصی سازی بنگاهها و تسلط دوباره دولت بر مدیریت پر حاشیه مخابرات خواهد بود.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.