این روزها صدای نجواها بلندتر شده است، نجواهایی که از تمایلات بخش قابل توجه و البته اعتدالی جریان اصولگرا و اصلاح‌طلب برای ماندگاری حسن روحانی در پاستور برای ۴ سال دیگر حکایت می‌کنند.
به گزارش بورس24 ؛«من از خود آقای هاشمی شنیدم در یکی از جلسات حاشیه مجمع که جمعی از بزرگان حضور داشتند، اول پیشنهاد نامزدی آقای ناطق مطرح می‌شود و آقای هاشمی هم از این مساله دفاع می‌کند اما خود آقای ناطق قبول نمی‌کنند. در همان جلسه پیشنهاد نامزدی آقای روحانی هم مطرح می‌شود که آقای روحانی رد نمی‌کند.» این بخشی از مصاحبه یاسر هاشمی است که از چگونگی مطرح شدن نام حسن روحانی برای انتخابات ریاست جمهوری 92 روایت می کند . جلساتی که ظهر شنبه ها در اتاق کار هاشمی رفسنجانی تشکیل می شود و به شوخی نام آن را گذاشته اند« جلسه انجمن اسلامی مجمع».
یک گعده نشینی سیاسی مهم که در آن برهه از زمان با حضور این اعضا تشکیل می شده «اکبر هاشمی رفسنجانی، علی اکبر ناطق نوری، دری نجف آبادی، واعظ طبسی و حسن روحانی». یاسر هاشمی البته یک نکته مهم را در آن مصاحبه مطرح می‌کند «تردید حسن روحانی برای نامزدی»
تردیدی که باز هم به سراغ روحانی آمد
4 سال از آن داستان گذشته، حسن روحانی رییس جمهور شده و سال آخر دولتش را آغاز کرده است. حالا اما یک اتفاق تازه افتاده؛ یک راوی دیگر روایت از یک تردید دیگر دارد آنهم درست چند ماه مانده به انتخابات. تردیدی که البته روای می گوید برطرف شده اما باقی قضایا را در پس پرده نگه می دارد.
در ماجرا و روایت گری جدید مسیح مهاجری از نزدیکترین افراد به هاشمی رفسنجانی میگوید«حسن روحانی برای حضور در انتخابات سال آینده با تردید هایی مواجه شده اما در نهایت راضی به حضور در انتخابات شده است» یک اظهارنظر بسیار مهم که بازار حرف و حدیث ها را داغ کرده و تحلیل گران را به رصد تحولات مشغول کرده تا جواب این سوال پیدا شود «چرا آقای رییس جمهور دچار تردید شده»
برای رسیدن به پاسخ درست، باید هم شرایط حسن روحانی را بررسی کرد و هم شرایط پیرامون او را. باید نسبت تازه او با سیاسیون دو جناح را واکاوای کرد.
مصائب آقای رییس جمهور
یکسال دیرتر به برجام رسید؛ این تاخیر شاید به نوعی برای مخالفان روحانی زمان خرید تا دامنه اعتراضات را افزایش دهند. روحانی که در خرداد 92 سیاست داخلی، اقتصاد و سیاست خارجی را بهم گره زد و رقبا
را پشت سر گذاشت همه تلاشش این بود که با برجام پنجره های تازه باز کند برای آن مثلث تعیین کننده.
وقتی گفت «من سرهنگ نیستم » طبقه متوسط و روشنفکران را دلخوش به توسعه سیاسی کرد و وقتی خطاب به عابدینی مجری گفت و گوی ویژه خبری توصیه کرد تا بیانیه سعدآباد را «سه بار بخواند» و بعد از آن همنوا با دکتر ولایتی شد و محصول آن نوع از مذاکرات در دوران احمدی نژاد را فقر و تنگدستی و ایستادن چرخ کارخانجات عنوان کرد به خوبی اقتصاد و سیاست خارجی را بهم پیوند داد تا مردم و طبقه پایین هم راضی شوند و او را بلد راه بدانند.
او یکسال زمان خواسته بود، خیلی زودتر از آنچه تصور می شد محمد جواد ظریف و جان کری را به هم رساند. دیوار بی اعتمادی میان تهران و واشنگتن اما آنچنان بلند بود که همنشینی های دو وزیر خارجه نمی توانست در زمانی اندک ماجرا را به سرانجام برساند. روحانی باید زمان بیشتری صبر می کرد؛ زمانی طولانی با مصائب بسیار بیشتر از آنچه تصور می کرد آنهم با منتقدانی دلواپس.
او درب ریاست جمهوری اش را از پاشنه سیاست خارجی چرخانده بود؛ گریزی نداشت تا بماند و ببیند سرانجام کار را. سرانجام نوش دارو رسید آن هم در اندک زمان باقی مانده تا انتخابات پارلمان دهم. موافقان برجام در پارلمان ماندند و نابرجامیان که رقبای سخت رییس جمهور بودند مهمترین پایگاه حمله به او را ترک کردند تا مجلس جدید خیال حسن روحانی را راحت تر کند. او اکنون با رییس مجلسی مواجه است که می تواند یک دورنمای بسیار روشن از همکاری میان قوا برای پیشبرد امور را برابر او بگذارد . رییس مجلسی که درباره او چنین می گوید «از نظر قانون‌گرایی دولت آقای روحانی خیلی مقید است. شهادت می‌دهم که کار هیأت تطبیق ما کساد است. مصوبات هیأت دولت که می‌آید با قانون منطبق است. شاید موارد جزئی که اعلام می‌کنم خلاف قانون است یکی دو مورد در ماه باشد حال آنکه در دولت قبل موقعی می‌شد که 17-16 مورد را رد می‌کردیم. از نظر ایجاد آرامش هم تلاش آقای روحانی و دولت‌شان این بود که ایجاد آرامش کنند و این کمک می‌کند که ذهن‌ها روی مساله اصلی کشور متمرکز شود»
بازگشت به گروه 4 حامی شیخ دیپلمات
این روزها مرتضی نبوی تنها اصولگرایی نیست که تمایلش را برای حمایت از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری علنی می کند ؛ صداهای جدید زیاد شده ؛ نجواهایی که از تمایلات بخش قابل توجهی از جریان اصولگرا
برای تداوم وضع فعلی حکایت دارد و توصیه به عدم معرفی نامزد مجزا.
چنین است که حمیدرضا ترقی عضو ارشد موتلفه خبر می دهد که محمد رضا باهنر دبیر کل جبهه پیروان و مصباحی مقدم سخنگوی جامعه روحانیت با همراهی یکدیگر نام حسن روحانی را به لیست اصولگرایان اضافه کرده اند . آنسو تر برخی چهره های صاحب نفوذ اصولگرا هم گعده نشینی های محرمانه ای را آغاز کرده اند؛ نشست هایی با موضوع انتخابات 29 اردیبهشت.
از گرایش ها و تمایلات سیاسی اعضای این جلسات می توان حدس زد تلاش ها برای حمایت از حسن روحانی توسط اعتدالیون اصولگرا سامانی تازه یافته است. این وسط اگر خبر برگزاری جلسات جدید در منزل ناطق نوری صحت داشته باشد آنوقت حتی می توان این گمانه را نیز مطرح کرد که شاید گروه 4 متشکل از لاریجانی، مقتدایی، ولایتی و ناطق جانی تازه یافته باشد و همین روزها خبر تشکیل این کارگروه بار دیگر علنی شود. هر چه هست حالا یک تکاپوی قابل ملاحظه دیده می شود برای حمایت از حسن روحانی ؛ آنهم در بخش اثر گذار جناح اصولگرا. آنجا که راستگرایان اعتدالی حضور دارند.
تداوم یک ائتلاف اصلاح طلبانه
اگر تا همین چند هفته پیش برخی چهره های اصلاح طلب بی پرده و صریح «عبور از روحانی» را تئوریزه می کردند و آسمان ریسمان برای این نسخه خود جور می کردند امروز اما هم در خفا و هم در عیان تصمیم سازان اصلی جناح چپ پیمان خود با حسن روحانی را یادآوری می کنند . سعید حجاریان باز به صحنه می آید و رسما می گوید :« اصلاح‌طلبان چاره‌ای جز حمایت از روحانی ندارند.نشنیده‌ام که اصلاح‌طلبان برای حمایت از آقای روحانی در انتخابات ۹۶ شرطی گذاشته باشند و سهم خواهی کنند.»
آن سو تر محمدرضا عارف هم می گوید :« هر کس عبور از روحانی را مطرح کرده خودش جواب دهد اما ما در ادامه مسیر سال ۹۲ خود نه تنها از روحانی بلکه از هیچیک از علاقمندان به انقلاب عبور نخواهیم کرد.» تا در این میان هزینه طرح عبور از روحانی بماند روی دوش چند چهره اصلاح طلب که برای علنی کردن مطالب برخی جلسات محرمانه تعجیل کرده بودند . حالا این جناح یک حرف بیشتر ندارد ؛ همان حرفی که سعید حجاریان آن را مطرح کرده ؛«حمایت از روحانی ».
مهمتر از همه اینکه گفته می شود دو جلسه مهم و جداگانه میان حسن روحانی و دو عضو ارشد مجمع روحانیون برگزار شده است. جلساتی که اگر چه بنا بر شنیده ها همراه بوده با طرح برخی گلایه ها از دو طرف اما در نهایت قرار بر حمایت از حسن روحانی در انتخابات سال آینده گذاشته می شود .
پایان تردید حقوقدان پاستور
حسن روحانی شاید تصورش این است که به دلیل به سرانجام رساندن برجام، هدایت کشور در آرامش، کنترل تورم و بسیاری دلایل دیگر مردم از او چهره مثبتی در ذهن دارند. گویا همه تردیدهای روحانی به این بازمی گردد
که او نمی خواهد در مبارزات انتخاباتی موتلفان سابقش پشتش را خالی کرده و او با جبهه ای از منتقدان و معترضان مواجه شود که تمام تلاش های او را در کوران رقابت های انتخاباتی زیر سوال ببرند. حالا اما آقای
رییس جمهور پالس های مثبتی از دو جناح گرفته است . یک تکاپوی پر سرعت برای جلب رضایت او برای ماندن در میدان رقابت. تحولاتی که موجب شده روحانی تردیدهایش برطرف شود . او سیاست داخلی ، اقتصاد و سیاست
خارجی را بهم گرده زده، گرهی که باید باز هم در پاستور بماند تا با دستان خودش آن را باز کند. حامیان او می خواهند تا بماند و میوه برجام را بچیند. این است روزگار رییس جمهور این روزهای ما.
منبع:خبرآنلاین
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.