خودروسازی ایران اکنون سال ها است که با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم میکند و طی سالیان اخیر نیز ضعف مدیریت و ساختار تولیدی در شرکت های تولید خودرو در کشور منجر به وارد شدن انتقادات فراوانی به این حوزه بوده است.
تابناک /نکته جالب این است که اکنون خودروسازان قرار است ادامه داستان و ماجرای همیشگی خود را در حوزه ای جدید تعریف و دنبال کنند!روز گذشته رسانه های داخلی به نقل از خبرگزاری «بلومبرگ» خبر از یک قرارداد جالب توجه و شگفت انگیز میان ایران خودرو و شرکت کره ای ال جی داده اند. بر این اساس که گویا قرار است شرکت کره ای خودروهای ایران خودرو را برقی کند.
هاشمی یکه‌زارع مدیرعامل ایران خودرو گفته است مذاکرات در حال انجام است و این شرکت ممکن است انجام این قرارداد را در پاییز آغاز کند. شرکت بین‌المللی ال‌جی قرار است باطری و دیگر قطعات مورد نیاز را برای این شرکت خودروساز تأمین کند و نیز ایستگاه‌های شارژ برق نصب کند و ایران خودرو، خودروها را می‌سازد. قرار است به واسطه این همکاری تا سال 2023، درحدود 60 هزار خودروی برقی تولید شود. اما شگفت آور و جالب بودن این قرارداد به چه دلیل است؟
اکنون بیش از نیم قرن از شروع تولید خودرو و پا گرفتن صنعت خودروسازی در کشور میگذرد ولی متاسفانه هنوز صنعت خودروسازی ایران از تولید یک خودروی مستقل و به تمام معنی داخلی عاجز است. این داستانی است که بارها تکرار شده و تکرار دوباره آن نتیجه ای جز سرگیجه و ناراحتی در پی ندارد.
طی سالهای اخیر و به ویژه از زمان شروع افزایش قیمت خودروها در بازار داخلی کشور بحث و انتقادات فراوانی به بدنه خودروسازی و ساختار مدیریتی خودروسازان که بسیاری آن را اصلی ترین عامل ضعف صنعت خودرو در کشور میدانند، وارد شد و البته با حمایت های بالادستی دولتی و تا حد زیادی بی اعتنایی خودروسازان و توجیهات متفاوت هیچ گاه این انتقادات نتوانست مسیر صنعت خودرو در کشور را تغییر دهد. باز کردن مجدد این مباحث و انتقادات هم در نوع خود ناراحت کننده و سرگیجه آور است.
شگفتی ماجرا اما در این جا است که اکنون ازپس سالها ناکامی و ناکارآمدی صنعت خودرو و در حالی که هنوز این صنعت به اذعان و اعتراف بسیاری از کارشناسان و بنا بر اساس مدارک و شواهد موجود از رعایت استانداردهای عادی و روزمره مربوط به بیش از یک دهه گذشته در صنعت خودرو عاجز است، قدم در راه تکنولوژی های نوین میگذارد و با یک گذار اساسی از سنت به مدرنیته (!) سودای آن دارد که یک جهش ژنتیکی را در بدنه خودروسازی کشور صورت دهد!
در حالی که هنوز نمونه های بسیاری از عدم رعایت استانداردهای خودرویی (بنا به اذعان سازمان استاندارد ایران و با همان معیارهای مبهم) در کشور وجود دارد و هنوز مشکلات فنی و موارد متعدد دیگر از جمله خدمات پس از فروش در بازار خودرو به قوت قبل باقی است، واقعا ورود به حوزه هایی که بدون هیچ شک و شبهه ای نیازمند تکنولوژی های سطح بالا است چه معنایی میتواند داشته باشد؟
یا شاید اساسا باید پرسید که هدف از این مساله چیست؟ بلومبرگ در خبر خود اشاره به موضوع بهینه سازی مصرف سوخت و کاهش تقاضا برای بنزین و همچنین کاهش آلودگی هوا با برقی سازی خودرو ها کرده است.
البته و بدون تردید، استفاده از تکنولوژی وسایل نقلیه برقی اعم از خودرو و موتورسیکلت تاثیر بسیار زیادی بر مصرف انرژی و محیط زیست دارد و اکنون سالها است که نهادهای بزرگ و کوچک سخن از استفاده از این خودروها در کشور میکنند. اما تا کنون سخن از واردات این وسائل نقلیه به داخل کشور بود و نه سخن از تولید آنها و مسئله دقیقا در همین جا است.
آگاهان به فن به خوبی میدانند که موضوع خودروهای برقی کی موضوع بسیار پیچیده و فنی است. از استانداردهای تولید بدنه و شاسی گرفته تا تجهیزات الکترونیکی داخل خودرو برای مدیریت مصرف سوخت و عملکرد کلی خودرو، تا میزان مصرف سوخت در طی یک مسافت معین و همچنین شتاب و سرعت نهایی خودرو.
نگاهی به 10 شرکت برتر سازنده خودروهای برقی در دنیا نشان از تجربه بالای آنها در ساخت خودرو و یا حداقل در اختیار داشتن تکنولوژی های سطح بالا برای تولید این خودروها است. این شرکت های به ترتیب عبارتند از فولکس واگن، گروه جیلی، بی ام و، بی وای دی، فورد، تسلا، تویوتا، جنرال موتورز، میتسوبیشی و رنو-نیسان.
سوال این است که آیا ایران خودرو یا هر شرکت دیگر خودرو سازی در کشور که قصد تولید خودروهای برقی را دارد، قرار است مانند شرکت بزرگ تسلا اقدام به بنیانگذاری یک استارت آپ از همان ابتدا کند، یا مانند شرکت فورد و جنرال موتورز از تجربیات و تکنولوژی های سطح بالای خود برای ساخت این خودروهای استفاده کند، یا آن که کف خودروی پژو 206 و سمند چند باتری ساخت ال جی را جای گذاری کند و به عنوان خودروی برقی روانه بازار تشنه داخلی سازد؟
آیا اگر تکنولوژی خودروسازی های داخلی تا به آن حد پیشرفت کرده و تجربیات گران بهای 50 ساله آنها تا بدانجا رسیده است که اقدام به ساخت خودروهای الکتریکی کنند، بهتر نیست در ابتدا فکری به حال مصیبت استانداردهای فعلی خودروسازی در کشور شود؟
و سوال مهمتر از همه این که دقیقا چه میزان هزینه دیگر برای این پروژه جدید و این جهش ژنتیکی در خودروسازی باید صرف شود و این هزینه دقیقا از کجا تامین خواهد شد؟ آیا محل تامین آن کمک های بلاعوض دولت به خودروسازی در قالب وام 25 میلیونی خرید خودروی الکتریکی است؟!
این همه به هیچ وجه به معنای مخالفت با تولید خودروهای برقی و الکتریکی در کشور نیست و هیچ مخاطب منصفی نیز منکر مزایای فراوان این خودروها و نقش پررنگ آنها در یک جامعه پیشرفته نیست. اما داستان ورود ایران خودرو به حوزه ساخت خودروهای برقی ناخود آگاه ذهن را به یاد ماجراهای چند سال قبل آتش گرفتن خودروهای پژو می اندازد و این سوال را به ذهن متبادر میکند که اینبار قرار است جان سرنشینان چگونه تلف شود!؟
ضمن آنکه یادآوری یک نکته دیگر در این میان خالی از لطف نیست. طبق آمار کشور نروژ اکنون بزرگترین بازار برای مصرف و استفاده از خودروهای برقی را در سراسر دنیا دارد و ماجرا این است که این کشور سری در بین سرهای خودروسازی هم ندارد:
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.