وال استریت ژورنال بررسی کرد؛ افول پادشاهی نفت عربستان در آسیا

با برکناری علی النعیم وزیر نفت عربستان سعودی، موقعیت این کشور بعنوان برترین تأمین‌ کننده نفت خام در خاورمیانه درخطر است. عربستان سعودی تأمین‌ کننده نفت به بزرگترین مصرف‌ کننده‌ های دنیاست.

به گزارش فرارو به نقل از وال‌ استریت ژورنال، رقیب‌ های بزرگ و سرسختی مانند روسیه و ایران، تهدیدی جدی برای تسلط و اشراف عربستان سعودی بر بازارهای بزرگی ازجمله چین، ژاپن و هند محسوب می‌ شوند.

بازار رقابتی شدید و افت قیمت نفت در دو سال اخیر، بر چالش‌ها و مشکلات النعیم در آخرین سال‌های فعالیتش بعنوان وزیر نفت افزوده بود.النعیم روز شنبه برکنار شد و خالد الفالح، رییس شرکت نفت "سعودی آرامکو"، بعنوان وزیر نفت جدید انتخاب شد.

افزایش اخیر قیمت نفت سبب آرامش خاطر عربستان سعودی و اوپک (سازمان کشورهای صادرکننده نفت) شده است. قیمت نفت خام برنت در ماه فوریه پس از دوازده سال، رشدی 70 درصدی داشت. روز جمعه قیمت نفت با بشکه‌ای 44.66 دلار بسته شد.

گرچه اوپک و دیگر تولیدکننده‌های نفت در جلسه ماه گذشته نتوانستند به توافقی برای متوقف کردن تولید نفت برسند، اما بهبود شرایط همچنان ادامه داشت.

به گفته تحلیلگران احتمال دارد وزیر نفت جدید در محافظت از سهم و نقش عربستان سعودی در بازار، سیاست‌ های وزیر سابق را پیش رو بگیرد، حتی اگر این سیاست‌ ها به اشباع بازار جهانی دامن بزند. با شروع نوسان قیمت نفت از اواسط 2014، عربستان همواره از جانب اعضای کوچک‌ تر اوپک برای توقف تولید نفت تحت‌ فشار بوده است.

روز شنبه، تحلیلگران در گزارشی در موسسه تحقیقاتی "انرژی اسپکتس" بیان کردند: "خالد الفالح سیاست‌های وزیر سابق را باور دارد و نیازی به دخالت عربستان سعودی برای برقراری تعادل در بازار نمی‌بیند. الفالح مخالفت خود را درباره کاهش‌های یک‌جانبه یا توقف تولید به‌وضوح ابراز کرده است."

سیاست عربستان در ادامه تولید نفت موفقیتی نسبی در آسیا داشته است. پالایشگاه‌های آسیا همچنان نفت خود را با امضای قراردادهای بلند مدت از تولیدکننده‌های خاورمیانه تأمین می‌ کنند. چین، بزرگترین واردکننده نفت، هنوز هم بیشتر نفت خام خود را از عربستان می‌ گیرد.

اما هنگامی‌که در چهارماهه اول 2016 میزان واردات چین از عربستان سعودی تنها 7.3 درصد افزایش داشت. سهم عربستان از 15.9 درصد از کل واردات چین، به 15% کاهش یافت.

دراین‌بین، واردات نفت چین از روسیه در چهارماهه اول 2016 رشدی 42 درصدی داشت. روسیه 13 درصد از میزان کل واردات به چین را به خود اختصاص داد. این میزان در چهارماهه اول سال گذشته 10.6 درصد بود.

پیتر لی، تحلیلگر انرژی در موسسه تحقیقاتی BMI گفت: "روسیه به دلیل مجاورت جغرافیایی با چین نسبت به دیگر تولیدکنندگان از مزیت رقابتی برخوردار است. درخواست برای نفت روسیه از پالایشگاه‌های مستقل نفت در چین فزایش‌ یافته است که در سال گذشته آزادی بیشتری برای وارد کردن نفت خام به دست آوردند.

علاوه بر پیشنهاد قیمت‌ های رقابتی، تأمین‌کنندگان روسی سعی دارند به معاملات خود جذابیت بیشتری ببخشند. در سال جاری، "شرکت ملی نفت گازپروم" به مشتریان چینی خود اجازه داد هزینه معاملات را به‌جای دلار با یوان چین پرداخت کنند.

سعودی‌ ها در بازار ژاپن نیز پسرفت داشتند. عربستان 33.7 درصد از واردات نفت ژاپن را در ماه مارس امسال بر عهده داشت که این میزان در دوره مشابه سال گذشته 37.6 درصد بوده است. سهم روسیه در بازار ژاپن با 1 درصد رشد به 7.6 درصد رسید.

رقابت روسیه و عربستان در بازار هند نیز رو به افرایش است که تحلیلگران معتقدند درخواست نفت خام در آن افزایش زیادی خواهد داشت. در حال حاضر عربستان تأمین‌کننده یک‌پنجم واردات هند است.

امسال، شرکت دولتی "روس نفت" برنامه‌ی ارسال منظم نفت خام به دومین پالایشگاه بزرگ هند را دارد. به دنبال آن، "روس نفت" تصمیم به خرید بخش زیادی از سهام شرکت "نفت اسار" در هند را گرفت که دارای یک پالایشگاه و 2000 ایستگاه گاز است. فرآیند خرید تا پایان امسال تکمیل می‌ شود.

در ماه‌ های اخیر ایران نیز بعنوان رقیبی مهم برای عربستان ظاهرشده است. ایران که سال‌ها به دلیل تحریم‌ها از بازارهای بین‌ المللی دور بود، دوباره صادرات نفت را افزایش داد. تحلیلگران عقیده دارند آسیا تبدیل به میدان نبردی بزرگ خواهد شد که در آن ایران از عربستان و دیگر تأمین‌ کننده‌ های بزرگ پیشی خواهد گرفت.

ایران هم‌ اکنون در برخی بازارهای آسیا پیشروی کرده است. سهم واردات نفت ایران به کره جنوبی نسبت به 2015 دو برابر شده و تاکنون به 8.6 درصد رسیده است. این در حالی است که سهم عربستان از بازار کره نیز کاهش داشته است. ایران سهم خود در بازار هند را نیز افزایش داده است.

گائو جیان، تحلیلگر مسائل نفت در سازمان خدمات بین‌الملل گفت: ایران تهدیدی جدی برای عربستان به‌خصوص در بازار آسیا محسوب می‌شود. این بدان معناست که عربستان سرعت تولید نفت خود را کاهش نخواهد داد، چه برسد آن را متوقف کند.