مقاومت بازار آهن در برابر کاهش قیمت

دنیای اقتصاد / پس از حدود دو هفته ریزش متوالی آهن‌آلات، سرانجام از روز دوشنبه کمی از هیجان بازار کاسته شد و مقاطع کم‌کم در مسیر تثبیت یا حتی افزایش قیمت قدم گذاشت.
به این ترتیب روز گذشته همانگونه که بسیاری از تولیدکننده‌های خصوصی مانند شاهین بناب، آریا ذوب، فولاد شیراز، فولاد الیگودرز و کارخانه‌هایی از این دست، قیمت مقاطع تولیدی خود را درب کارخانه بدون تغییر قیمت پیشنهاد کردند، فروشنده‌های آهن نیز با توجه به این عامل و از سوی دیگر ثبات نسبی نرخ ارز، در برابر انگیزه کاهش قیمت‌ که از رکود تقاضا نشات می‌گیرد، وادار به مقاومت شدند که در نتیجه بازار میلگرد تا عصر در آرامش قیمتی به سر برد، اما در سمت دیگر شاخه‌های مختلف تیرآهن به این دلیل كه دو روزی است، سیستم آزادسازی بار ذوب آهن ایراد دارد با افزایش قیمت روز را به پایان رساند. از سوی دیگر روز گذشته در تالار صنعتی بورس کالا نیز 1100 تن نقدی سبد میلگرد با قیمت 1710 تومان از سوی فولاد آذربایجان عرضه شد که بی‌تقاضا ماند. در همین حال 76 هزار و 450 تن سلف تختال فولاد خوزستان هم با قیمت تقریبی 1799 تومان به فروش رسید که البته تنها خریداران مجاز برای این کالا شرکت نورد و لوله اهواز و شرکت فولاد اکسین خوزستان بودند.

در همین حال یکی از کارشناسان بازار نیز در رابطه با سطحی که قیمت‌های بازار پس از عرضه شمش و مقاطع ذوب‌آهن در بورس کالا به آن خواهند رسید، گفت: بر قیمت بیلت 1536 تومانی، 6 درصد مالیات بر ارزش افزوده و به طور متوسط 50 تومان کرایه حمل بار تا واحد تولیدی افزوده می‌شود که با احتساب هزینه تقریبی 120 تومانی برای تبدیل شمش به مقاطع، بهای پایانی محصول تولیدی به طور متوسط به ازای هر کیلو 1800 تومان تمام می‌شود.  این کارشناس افزود: با این شرایط نرخ کف مقاطع را می‌توان این رقم عنوان کرد، بنابراین سطح قیمت‌های موجود در بازار آزاد، پتانسیل ریزش تا پایین‌تر از رقم 1800 تومان را نخواهد داشت که اگر این اتفاق رخ دهد نه تنها برای واحدهای تولیدی به معنی ضرر است، بلکه برای فروشنده‌ها نیز زیان ناشی از تفاوت قیمت خرید و فروش به بهایی كمتر از خرید را به همراه خواهد داشت. به گفته وی شاید کارخانه‌ای نظیر ذوب‌آهن توانایی کاهش قیمت تا 1650 تومان را بنا به کمتر بودن هزینه‌های مربوط به مواد اولیه و فرآیندهای تولیدی خود داشته باشد، اما برای کارخانه‌های بخش خصوصی این امر امکان‌پذیر نبوده و نیست و اگر می‌بینیم برخی تولیدکننده‌های این بخش، محصولات تولیدی خود را درب کارخانه به بهایی کمتر از هزینه تمام شده تولید به فروش رسانده یا به تابلو معاملات بورس کالا می‌برند، صرفا ناشی از اجبار آنها برای تامین نقدینگی لازم و در دست گرفتن محدوده کوچکی از بازار مصرفی است.