تحلیل وارده / به این پتروشیمی ها نگوئید کاغذی!!

مدتی است که در رسانه های مختلف اعم از بورسی و غیر بورسی در خصوص طرح های پتروشیمی که هیچ عملیاتی جهت بهره برداری از آن ها صورت نگرفته است و اصطلاحا شرکت های کاغذی خوانده می شوند مطالبی عنوان شده است که موجب زیان سهامداران آن ها گردیده است. در این خصوص لازم می دانیم مطالبی را عنوان نمائیم تا کمی این موضوع شفاف تر شود.

شرکت های پتروشیمی ممسنی ، کازرون و دهدشت که در بازار پایه فرابورس معامله می کنند و در حال حاضر جز زمین خالی چیزی جهت عرضه به عوام ندارند ، در قسمت سرمایه گذاری های خود اعداد و ارقامی جهت استفاده اهل فن گنجانده اند.

شرکت پتروشیمی گچساران که یکی از مهمترین طرح های پتروشیمی در خط اتیلن غرب کشور می باشد زیرمجموعه آنهاست. طرحی یک میلیون تنی که خوراک خود را از پالایش گاز بید بلند تامین می کند و اتیلن تولیدی را جهت جلوگیری از خام فروشی به شرکت های پتروشیمی سر راه خود در طرح اتیلن غرب کشور برای تولید پلی اتیلن سبک و سنگین ارسال می کند.

ترکیب سهامداران پتروشیمی گچساران :

همانطور که در تصاویر فوق به خوبی قابل مشاهده است ، پتروشیمی ممسنی به صورت غیر مستقیم مالک بیش از 27 درصدی پتروشیمی گچساران است که بر حسب ارزش بازار روز پتروشیمی ممسنی ، یک طرح یک میلیون تنی اتیلن را که در سال بیش از 8 هزار میلیارد تومان فروش خواهد داشت تنها 4300 میلیارد تومان ارزش گذاری کرده ایم. در صورتی که در حال حاضر یک شرکت تولید بیسکوییت با فروش کمتر از 250 میلیارد تومان در سال با قیمتی در حدود 4700 میلیارد تومان معامله می شود.

شرکت آریا ساسول که همچون گچساران یک میلیون تن اتیلن تولید می کند ، در آینده ای نزدیک و با مارکت حداقل 30 هزارمیلیارد تومانی روانه بورس خواهد شد و همچون تجربه های دیگر عرضه های اولیه ، حداقل تا محدوده 50 هزار میلیارد تومان رشد خواهد کرد.

با توجه به هزینه بالای راه اندازی طرح تبدیل اتیلن به پلی اتیلن ، طرح های مربوط به شرکت های پتروشیمی ممسنی و کازرون توجیه منطقی نخواهد داشت و این شرکت ها از شرکت پتروشیمی به شرکت سرمایه گذاری تغییر ماهیت خواهند داد.

با توجه به توضیحات مطرح شده به نظر می رسد کاغذی خواندن این شرکت ها و زمین خالی نامیدن آن ها به دور از انصاف است.