جیغ بنفش

علیرضا باغانی

کاندیدای بنفش و محبوب ایرانیان پس از یک دوره تلاش پیاپی و با حمایت و پشتیبانی مردم رئیس جمهور ایران شد.بازار سهام در واکنش به تکرار تدبیر و امید در روز شنبه 733 واحد رشد کرد و شاخص بورس به ارتفاع 81,077 رسید.

انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم به مردم یاد داد که اگر مطالبه گر باشند و چیزی را بخواهند به شرط مشارکت،اعمال رای و حضور ، به آن می رسند.اما در بازار سهام به رغم حمایت چهره های سرشناس نهادهای مالی ، کارگزاران، فعالان حقیقی و حقوقی از روحانی از چند روز قبل از انتخابات جریانی به تخریب دولت می پرداخت ، با این مضمون که اگر جریان مقابل روی کار بیاید از محل تورم ایجاد شده بازار سهام رشد می کند.بنابراین عاقلانه این است که با تجربه نامطلوب 4 سال گذشته فعالان بازار سهام به روحانی رای ندهند.

حال آن که بازار سهام دارای بدنه ای بسیار هوشمند، اهل مطالعه و دارای قدرت تحلیل و تشخیص بالایی است و عملا این فضا سازی ها و ترغیب آن ها به این که به جای فکر کردن به منافع ملی ، منافع شخصی خود را در نظر بگیرند و صرفا به فکر سود باشند نتوانست تاثیری در آرای آن ها داشته باشد و آن ها به رغم سپری کردن روزهای سخت در دولت یازدهم پرچم بنفش را در بورس تهران به اهتزار درآوردند و منتظر روزهای بهتر برای بازار سهام ماندند.

رای بازیگران بازار سهام پیام مهمی برای اداره کنندگان کشور داشت و این که آن ها ثروت را دوست دارند اما نه به هر قیمتی.آن ها می خواهند اقتصاد کشورشان تحریم نباشد.صلح برقرار باشد.آن ها می خواهد کسب و کار ها خوب بچرخد.سود شرکت ها از محل تولید و فروش بیشتر ، افزون شود و آن ها بر اساس این متغیرهای واقعی در بورس سود کنند.شائبه گرانی دلار هر سرمایه گذاری را وسوسه می کرد تا برای سود در بورس برود به کاندیدای مقابل رای دهد،اما اهالی باخرد بورس به روحانی رای دادند!

ولی اهالی بورس که شمار آن ها به حدود 9 میلیون نفر می رسد و حدود 10 درصد آن ها فعال و نیمه فعال محسوب می شوند و درگیری روزانه یا هفتگی با بازار سهام دارند از رئیس جمهور منتخب و کابینه جدید آن انتظارات و مطالباتی دارند.

در آستانه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بیانیه اقتصادی حاوی مهمترین محورهای رشد و توسعه کشور از سوی حسن روحانی منتشر شد. در این برنامه به توسعه بازار سرمایه تاکید شده و آمده بود که نقش بازار سرمایه در تامین مالی تولید با توجه به بانک‌ محور بودن اقتصاد ایران طی سال‌ های گذشته بسیار محدود بوده و ضروری است، این بازار نقش بیشتری را در تامین منابع برای سرمایه‌ گذاری، به ویژه در بنگاه‌ های بزرگ، ایفا کند. لذا، سیاست قطعی دولت دوازدهم، تقویت این نهاد به منظور نقش‌ آفرینی مؤثرتر در روند توسعه اقتصاد ملّی است.

این که روحانی بر خلاف کاندیداهای دیگر یک برنامه منسجم برای اقتصاد کشور داشت و در آن نیم نگاهی هم به بازار سرمایه داشته جای بسی خوشحالی است اما باید گفت این تنها یک برنامه کلی است و پازل بازگشت رونق به بورس و ایفای نقش این بازار در مقام ویترین اقتصاد کشور و تامین کننده منابع برای بنگاه های تولیدی صرفا با این گونه برنامه های کلی محقق نمی شود.

مهمترین خواسته اهالی بازار سرمایه از دولت اعتماد سازی است. هم این دولت و هم دولت های گذشته همواره با تصمیمات خود ریسک هایی را بر بازار سرمایه تحمیل کرده اند، از افزایش شدید نرخ خوراک پتروشیمی ها گرفته تا تحمیل بهره مالکانه سنگین به معادن و نرخ سود بالای بانکی که بلای جان بازار شده است.

خواسته های بازار سرمایه از دولت وسعت زیادی دارد و باید جز به جز به آن پرداخته شود اما آن ها را می توان در چند حوزه مختلف مثل شفافیت و سلامت بازار ، توسعه فرهنگ سرمایه گذاری و سهامداری بلند مدت از طریق اعتماد سازی ، ورود هر چه سریع تر سرمایه گذاری خارجی به بازار ، کاهش ریسک های سیستماتیک ، نقش آفرینی سازمان بورس و اوراق بهادار به عنوان ناظر و نه مداخله گر ، احترام به جریان آزاد اطلاعات،توسعه همه بخش های بازار و ارتقای جایگاه سازمان بورس از معاونت وزیر به وزیر و... دسته بندی کرد.

با آرزوی روزهای خوب برای اقتصاد ایران در گزارش های بعدی به بررسی مطالبات بازیگران بازار سرمایه از دولت دوازدهم می پردازیم.

منبع : عصر ایران