دکتر بانک های خارجی حق دارند!

محمدرضا ستوده

الان که با شما صحبت می کنم کاروان ورزشی ایران در المپیک کولاک کرده.به طوری که دوتا از دوچرخه سواران مان وسط راه خوردند زمین و یکی از آن ها وقتی جاده پیچید، متاسفانه نپیچید و علی رغم این که الان فصل باقالی نیست ولی رفت داخل باقالی ها!
تیراندازهایمان هم طبق معمول با رتبه های بیست و خرده ای(با چهارتا بالا پایین) به کار خود خاتمه دادند.
پینگ پنگ بازان مان هم وقتی دیدند همه دارند می بازند، آن ها هم باختند تا یک دستی کاروان مان به هم نخورد!
احسان روزبهانی هم در بوکس همین الان باخت.با این اوصاف اگر شناگران مان در استخر غرق نشوند شانس آورده ایم!
واقعاً چرا ؟!
چرا ما باید تَق و توق ببازیم و حذف شویم ولی کاروان برخی کشورها دو روز مانده به افتتاحیه المپیک با 8 مدال طلا،3 نقره و 4 برنز در رتبه اول باشد؟!
حالا این وسط آقای طیب نیا هم گفته اند: بانک های بزرگ جهانی با ما کار جدی نمی کنند.
خودمانیم...من هم جای بانک های خارجی بودم برای کار با بانک های ایرانی تردید داشتم.وقتی می دیدم بانک های ایرانی در شعبات خود یک خودکار را با نخ و طناب زنجیر و سیم بُکسل می بندند ولی از آن طرف یک هو 700 میلیارد تومان توسط رییس بانک گم می شود!
وقتی میدیدم یک زوج جوان را برای 10 میلیون وام ازدواج آنقدر می برند و می آورند تا آن ها از ازدواج منصرف می شوند و تصمیم می گیرند همان دوست معمولی باقی بمانند ولی از آن طرف یک نفر با یک تلفن 20 میلیارد تومان وام می گیرد تا پنجاه دستگاه بنز و بی ام و وارد کند و به عروس و دامادها در روز عروسی شان اجاره بدهد!
آقای طیب نیا ناراحتند که چرا بانک های خارجی با ما کار جدی نمی کنند.من اگر جای بانک های خارجی بودم کار شوخی هم نمی کردم چه برسد به جدی.باز دم آن ها گرم که الان با ما شوخی شوخی کار می کنند!
همین که فعلاً تحریم ها برداشته شده باید خدا را شکر کنیم وگرنه همین چهارتا مدال طلایی هم که از کشتی و وزنه برداری در المپیک می گیریم در ریودوژانیرو بلوکه می شد و دست از پا درازتر، با همان کت و شلوارهای سالاد شیرازی طورمان از برزیل برمی گشتیم!

آن وقت بود که باید می گفتیم:
می دونی لشگر بره گروهان برگرده یعنی چی؟
می دونی گروهان بره نفر برگرده یعنی چی؟