با تمام مزایا و امکاناتی که این صندوق ها دارند متاسفانه تا کنون موفق به کسب جایگاه واقعی خود در میان سرمایه گذاران نشده اند...
بازار سرمایه طی سالیان اخیر شاهد تغییرات فراوانی بوده است. فارغ از رشد حجم بازار و تعداد شرکت های پذیرفته شده در آن ، ابزارها و امکانات سرمایه گذاری و ساختارها و قوانین نیز رشد و بهبود چشمگیری داشته است.
صندوق های سرمایه گذاری مشترک از جمله مواردی است که طی سال های اخیر به بازار سرمایه معرفی شده و جایگاه خود را تا حدودی به دست آورده است اما تا رسیدن به جایگاه اصلی و ایفای نقش واقعی خود فاصله زیادی دارند.
اساسا صندوق های سرمایه گذاری مشترک محلی امن برای سرمایه گذاری اقشار مختلف جامعه است. سرمایه گذاری در بازارهای مالی به ویژه بازار سهام از جمله کارهای حرفه ای است که نیازمند تخصص و تجربه فراوانی است و با توجه به ریسک های موجود در این بازارها می تواند خطرات و زیان های فراوانی برای سرمایه گذاران نا آشنا داشته باشد. در این میان صندوق های سرمایه گذاری مشترک می توانند سرمایه های افراد را در خود جای داده و با مدیریت حرفه ای که بر آن حاکم است با عملکرد منطقی، مدیریت ریسک و سرمایه مناسب و ... علاوه بر حفظ منافع سرمایه گذاران، محیط امن تری را برای سرمایه گذاری فراهم کند. این صندوق ها مزایای بسیار دیگری نیز برای سرمایه گذاران دارند که از آن جمله می توان به هزینه اندک سرمایه گذاری، کاهش ریسک، تضمین نقدشوندگی، امکان سرمایه گذاری با مبالغ پایین، تنوع صندوق ها و تناسب با ریسک پذیری سرمایه گذاران و ... اشاره کرد.
اما با تمام مزایا و امکاناتی که این صندوق ها دارند متاسفانه تاکنون موفق به کسب جایگاه واقعی خود در میان سرمایه گذاران نشده اند. شاید بتوان علت را در تمایل سرمایه گذاران، حتی مبتدی، به سرمایه گذاری شخصی و معاملات مستقیم در بازار سهام دانست.اما علت چیست؟ چرا با وجود تمام نکات مثبتی که برای افراد در سرمایه گذاری در صندوق ها وجود دارد تمایل کمی به سرمایه گذاری در صندوق ها دیده می شود؟ چرا به اندازه سایر کشورها در جذب سرمایه گذاری به صندوق ها موفق نبوده ایم؟
برای پاسخ به این سئوالات باید عملکرد ارکان و مجریان این امر را مورد بررسی قرار داد.
اغلب صندوق های سرمایه گذاری مشترک در اختیار شرکت های کارگزاری به عنوان ارکان اصلی این بازار قرار دارند. نکته ای که در این بین توجه به آن ضروری به نظر می رسد تضاد منافعی است که در این قضیه قابل مشاهده است. چرا که با مراجعه سرمایه گذاران به کارگزاری ها معمولا تمایل بر آن است که افراد سرمایه گذاری مستقیم در بازار انجام دهند، این امر اغلب منجر به گردش معاملاتی بالاتر از سوی آنان می شود، در صورتی که صندوق ها سیاست های معاملاتی مشخص دارند و ممکن است همه روزه به خرید و فروش در بازار نپردازند. کارگزاران هم درآمد خود را از کارمزد مرتبط با گردش معاملات کسب می کنند. بنابراین هرچه این گردش بیشتر باشد درآمد بیشتری کسب خواهند کرد. ضمن این که گروهی از سرمایه گذاران، برخی کارگزاران را متهم می کنند که با هدف ایجاد گردش معاملاتی بیشتر، از سرمایه افراد در این صندوق ها سوءاستفاده می کنند. فارغ از صحت و سقم این موضوع باز هم مقصر اصلی عملکرد کارگزاران است که چنین دیدگاه های اعتماد گریزی شکل گرفته است. اما نباید از نظر دور داشت که عملکرد در بازدهی صندوق های سرمایه گذاری مشترک ارتباط مستقیمی با آبرو و اعتبار یک شرکت کارگزاری دارد، بنابراین فارغ از این که معدود افرادی ممکن است همچون مورد اشاره شده، در این خصوص دست به سوء استفاده بزنند، قبول این نوع عملکرد در ارتباط با صندوق های سرمایه گذاری از سوی کارگزاری ها منطقی به نظر نمی رسد.
بحث بعدی عدم فرهنگ سازی و اطلاع رسانی کافی از سوی مراجع ذیربط در این خصوص است . معمولا کمتر دیده می شود که تبلیغات تخصصی و اطلاع رسانی کامل در خصوص سرمایه گذاری در صندوق های سرمایه گذاری مشترک صورت گیرد. رخدادی که در کشورهای پیشرفته به یک فرهنگ تبدیل شده و اکثر افراد، صندوق های سرمایه گذاری را به عنوان اولین انتخاب برای سرمایه گذاری در بازارهای مالی می شناسند.
حال شاید این سئوال پیش آید که با فرض آگاهی اقشار مختلف جامعه به سرمایه گذاری در این صندوق ها و با وجود صدها صندوق سرمایه گذاری، چگونه می توان صندوق مناسبی را برای سرمایه گذاری انتخاب نمود؟
در حال حاضر انواع صندوق های سرمایه گذاری وجود دارد که هر کدام مطابق با سلیقه و ریسک پذیری افراد مختلف قابل انتخاب است. افرادی که قصد سرمایه گذاری در بازار سهام را دارند و از ریسک پذیری مناسبی برخوردارند می توانند صندوق های در سهام را انتخاب کنند، اکثر منابع این صندوق ها در سهام سرمایه گذاری شده و ریسک و بازده خاص خود را دارا خواهند بود. افرادی که علاقه مند به سرمایه گذاری در بازار سهام هستند ولی در عین حال از ریسک پذیری کمتری برخوردارند می توانند صندوق های مختلط را انتخاب کنند که این صندوق ها حداکثر می توانند 60% در سهام سرمایه گذاری کنند و الباقی باید در اوراق با درآمد ثابت و سپرده بانکی باشد و از این رو ریسک کمتری را دارا می باشند.
نوع دیگر صندوق ها، صندوق های با درآمد ثابت است که یک حداقل سود را برای سرمایه گذاران تضمین می کند این صندوق ها حداقل باید 90% در اوراق با درآمد ثابت و سپرده بانکی سرمایه گذاری کنند و حداکثر 10% می توانند در سهام سرمایه گذاری نمایند.
با توجه به موارد بالا می بینید که امکان سرمایه گذاری با تمام سلایق در این صندوق ها وجود دارد و اساساً صندوق های سرمایه گذاری مشترک، بهترین محل برای سرمایه گذاری افرادی است که آشنایی با بحث سهام و بازارهای مالی ندارند و یا حتی در صورت آشنایی، فرصت بررسی و تصمیم گیری در این خصوص را ندارند، ضمن این که فارغ از نوع صندوق، افراد می توانند با استفاده از سایت های مرجع مثل مرکز پردازش اطلاعات مالی ایران (www.fipiran.com) بازدهی، عملکرد و رده بندی انواع صندوق ها را در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت بررسی کرده و سپس صندوق موردنظر خود جهت سرمایه گذاری را انتخاب نمایند.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.