سرمایه‌گذاری بنیادی به آن دسته از سرمایه‌گذاری‌ها اتلاق می‌شود که بررسی ارزش ذاتی یک دارایی مالی می‌پردازد. از این رهگذر اوراق بهاداری که زیر ارزش ذاتی قیمت‌گذاری شده باشند را حائز ارزندگی سرمایه‌گذارانه و سایر اوراق را حباب‌دار و فاقد ارزش سرمایه‌گذاری تشخیص می‌دهند. به این ترتیب می‌توان سهام یا اوراق مالی را با هم مقایسه هم نمود به این معنی که تحلیل‌گر میانه با تجربه‌ای میانه، اوراقی که تفاوت فاحش‌تری به لحاظ تفاضل قیمت از ارزش ذاتی داشته باشند را ارزنده‌تر و باکیفیت‌تر خواهد دانست درحالی که اوراقی که تفاضلی اندک‌تر داشته باشند کم‌کیفیت‌تر و دارای رجحان کمتر برای سرمایه‌گذاری تشخیص داده می‌شوند. با وجود همه روش‌های مختلف ارزش‌گذاری، اما این روزها باز هم نمی‌توان روشی مطمئن را یافت که به راحتی اطمینان دهد که بازگشت اصل و فرع سرمایه تضمین می‌گردد. شاید اصولاً برخی از سهام‌داران بورسی، شرط تضمین را برای معاملات بورسی، مضحک و فاقد اعتبار بدانند و هرگونه فعالیت در بورس را واجد ریسک تشخیص دهند. این البته تفاوت چندانی با نظر عوام راجع به بورس نخواهد داشت که هرگونه فعالیتی در بورس را قمارگونه و ریسک‌دار تشخیص می‌دهند.
اما بنیامین گراهام، پدر سرمایه‌گذاری مدرن و بنیان‌گذار سرمایه‌گذاری مبتنی بر ارزش ذاتی، تعریفی مشخص از سرمایه‌گذاری در کتاب سرمایه‌گذار هوشمند ارائه می‌دهد که به نوعی خط بطلانی بر همه روش‌های مبتنی بر پیش‌بینی روند و اصول و پیش‌بینی‌های تکنیکال است. بر این اساس، " سرمایه‌گذاری عبارت است از روشی که بر آن اساس، از بازگشت اصل و فرع رضایت‌بخش سرمایه اطمینان حاصل می‌شود. " هر روشی به جز این، مشمول تعریف سرمایه‌گذاری نیست و استاد فقید مدرسه تجارت کلمبیا و نیز استاد وارِن بافِت، آن را سفته‌بازی تشخیص می‌دهد.
سرمایه‌گذاری هوشمند به ارائه روش‌هایی بنیادی از سرمایه‌گذاری می‌پردازد که بر اساس آن‌ها بتوان در بورس به معنی مُدرن کلمه سرمایه‌گذاری کرد، نه اینکه هر موجود بورسی را سرمایه‌گذار بدانیم. سرمایه‌گذاری اصول مشخصی دارد که در انتهای دوره هر کاسب میانه بازار نخواهد توانست به مشاور خبره سرمایه‌گذاری بخندد و بازدهی او را با بازدهی‌های خود یا فلان بازار دیگر پول مقایسه نماید چرا که این‌گونه سرمایه‌گذار با پایش بازارهای پولی مختلف و متنوع خواهد توانست بهترین بازار را بدون هرگونه تعصب انتخاب نماید و چه بسا خود بورس را از سبد سرمایه‌گذاری کناربگذارد. تجمیع سبدی از دارایی‌های مالی با نسبتی مشخص از بازده و نقدشوندگی، اطمینان از بازده اصل و فرع رضایت‌بخش سرمایه‌را تضمین می‌کند و به سهام‌دار یا دارنده اوراق بهادار مالی اطمینان می‌دهد که آنچه دارد ارزشش کمتر از مثلاً سرمایه‌گذاری در بانک، ملک یا طلا و ارز در کشور ما نیست.
نظرات :
شما می توانید اولین نفری باشید که برای این مطلب نظر می دهید.